U - en iedere andere Persoon van het Jaar 2006 - bent gisteren in een column in het NRC uitgemaakt voor een benepen, bangelijke internetter die onzichtbaar en onkwetsbaar een grote mond heeft op het internet. Heleen Mees, vice-voorzitter van de PvdA in New York, haalt uit naar het internettende deel van het electoraat.
Een column van Heleen gaat zelden onopgemerkt voorbij. Ze krijgt door haar stellige beweringen de tongen in ieder geval meer dan los en dat is ook wat waard.
Met haar aanval op het proletariaat wil Heleen Mees stelling nemen tegen de slappe hap in het huidige politieke DenHaag. Politici luisteren volgens haar te veel naar het gepeupel en nemen geen stelling.
Dat politici zich te veel laten leiden door 'de straat' valt ook uit de monden van Richard Engelfriet en Herman de Regt op te tekenen. Volgens hen is Nederland Verkeerd Verbonden en moeten politici zich in hun besluitvorming laten leiden door de wetenschap en niet door het volk. Tenzij dat volk wetenschap beoefent.
Ik vind de stellingname van Engelfriet en de Regt op zijn minst interessant (ben nu halverwege het boek, dus wellicht later meer). En veel constructiever dan die van Heleen die hetzelfde doet als zij haar electoraat verwijt: "het opzetten van een - ongefundeerde - grote mond". En volgens mij heeft Mees een voorbeeldfunctie als policita.
Time is overigens heel realistisch in haar benoeming van YOU tot persoon van het jaar 2006 . Ze schrijft: "Web 2.0 harnesses the stupidity of crowds as well as its wisdom". Jammer dat Heleen alleen de stupidity lijkt te zien en - om haar punt te maken - de "wisdom of the crowds" laat liggen.
Ik onderschrijf Time volledig als ze schrijft:
"There's no road map for how an organism that's not a bacterium lives and works together on this planet in numbers in excess of 6 billion. But 2006 gave us some ideas. This is an opportunity to build a new kind of international understanding, not politician to politician, great man to great man, but citizen to citizen, person to person. It's a chance for people to look at a computer screen and really, genuinely wonder who's out there looking back at them".
Hebben we gelijk een wetenschappelijk experiment te pakken. Want als 6 biljoen mensen niet representatief is, dan weet ik het ook niet meer.
M.
Saturday, December 30, 2006
Benepen, bangelijke internetters
Friday, December 29, 2006
Denk Vooruit
In het rapport the future of the internet (2005) viel (en valt) te lezen dat 66% van de geïnterviewden het eens is met de volgende voorspelling:
"At least one devastating attack will occur in the next 10 years
on the networked information infrastructure or the country’s power grid".
De "devastating attack" waarover gerept wordt, wordt gepleegd door terroristen. Nu blijkt dat er niet persé terroristen voor nodig zijn. Natuurgeweld staat ook zijn mannetje.
In Nederland is de kans op een aanval op ons internet door een aardbeving verwaarloosbaar klein. (Op www.risicokaart.nl kunt u bekijken hoe groot de kans op een aardbeving (of een andere ramp) in úw regio is). Internetterrorisme is dan waarschijnlijker. Arjan Dasselaar schreef begin dit jaar een aantal mooie verhalen met het thema: "hoe overleef ik een internetaanslag".
Als ik de website Denk Vooruit bekijk, vindt de overheid de uitval van internet geen ramp op zich. Langdurige uitval van stroom, gas, water of telefoon wel. Nou internet het heel lastig als de stroom uitvalt, en gaat een deel van het internetverkeer via de telefoonkabel en vice versa, dus ik zal het maar even onder die categorie scharen.
De manier waarop het Strategisch ICT-overleg een uitval van de ICT-infrastructuur tegen wil gaan is nog weinig concreet:
"Het benoemen van verantwoordelijkheden tussen de markt (w.o. brancheverenigingen), justitie, politie en uitvoeringsdiensten bij de aanpak van virussen, spam en cybercrime
en het tegengaan van uitval van ICT-infrastructuur.
Het gaat om het beschikbaar hebben van technische voorzieningen hiervoor. Het gaat om goede aanspreekpunten – bij overheid en bij ICT bedrijven. Het gaat ook om goede afspraken in de keten van meldpunten, opsporing en vervolging".
.. maar goed, ambities zijn ook zelden concreet.
Misschien kunnen we zelf alvast vooruit denken. Wat zou u doen als internet langere tijd niet beschikbaar was? Boeken lezen, hamsteren, op bezoek gaan bij goede buur of verre vriend?
Als de stroom uitvalt, blijken er negen maanden later ineens opvallend meer wereldburgers geboren te worden. Dus dat is ook altijd nog een idee ....
M.
Wednesday, December 27, 2006
Wikiasari: Storm in een glas water
Soms is het zinnig om niet "bovenop" het nieuws te zitten. Zo ook bij het "nieuws" over Wikiasari zoals ik dat las op de blog van Marie-José Klaver.
Wikiasari of Search Wikia (de naam is nog niet eens duidelijk) beoogt een zoekmachine te worden die resultaten rankt op basis van de relevantie die een menselijke redactie (bij voorkeur alle Wikipedianen, aldus de initiatiefnemer) eraan toekent. Is dat nieuws? Dat hebben we toch allang, dacht ik? Wat dacht je bijvoorbeeld van DMOZ en vele andere human-powered initiatieven? Wikiasari een rival van Google? Wat een onzin!
Velen hebben hun mening over dit nieuws inmiddels gegeven. Wat mij betreft is het duidelijk: de bekendheid van Wikipedia wordt misbruikt (of aangepakt) voor een storm in een glas water.
M.
bron van het plaatje hier
Humor is niet (altijd) grappig
Ja, zeg het maar eerlijk. Ook u kon een glimlach niet onderdrukken....
... voor mij het bewijs dat de situatie in de cartoon op één of andere manier herkenbaar is en dat de emancipatie van de man en de vrouw nog verre van voltooid is.
Dit soort humor belicht één kant van de zaak, vergroot uit, is zwart-wit, maakt gebruik van stereotypes en stelt de wereld altijd eenvoudiger voor dan die is. Stereotypering is volgens Van Dale (1995):
‘het isoleren van één eigenschap uit een verzameling van eigenschappen en het voorstellen van die eigenschap als representatief voor de hele verzameling’.
In mijn wekelijkse sessie theatersport, speel ik deze "stereotypetjes" maar al te graag. Er zitten echter twee kanten aan deze vorm van humor:
- Het mooie is dat het kan relativeren en zaken bespreekbaar kan maken die anders "onbespreekbaar" blijven. Humor werkt dan louterend.
- Het kan ook tegenstellingen vergroten omdat het stereotypen verankert die daar geen baat bij hebben. "Het is nou eenmaal zo ...." of zoals het in het Engels zo mooi kan worden gezegd: "validate differences through humor".
Stereotyperingen maken de wereld misschien overzichtelijker, maar de andere kant van dezelfde medaille is een beperkter blikveld met minder kansen.
Nog een goed voornemen nodig voor 2007? Wat dacht u van deze:
"bekijk uw stereotype eens wat vaker van de andere kant!"
M.
Sunday, December 24, 2006
Jij bent um!
As I stand here before you ...Maar nu ben ik um! Edwin heeft me getikt en nu "moet" ik vijf dingen over mezelf vertellen die nog bijna niemand weet én vijf andere bloggers aantikken (cursisten, berg jullie!)
Nou, komen ze:
- Mijn tweede naam is Adriana. (Beide oma's hadden deze tijdloze naam).
- Ik heb twee zoons: Pim Merlijn en Pepijn Joeri. Had ik ook een dochter gekregen dan had ze Mirre Zee geheten.
- De muren van mijn werkkamer zijn lila.
- Ik heb twee weken Gezondheidswetenschappen gestudeerd en daarna één week Natuurkunde voordat ik tot de conclusie kwam dat het Scheikunde moest zijn. Wél allemaal in Leiden ;-)
- Tijdens de diplomauitreiking op het VWO werd ik naar voren gehaald als "walking example" van de campagne: "Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid". Daar bleek echter veel meer voor nodig te zijn dan een betaknobbel alleen ....
Doordat Edwin mij getikt heeft, maakte Wow!ter - ook getikt door Edwin - kennis met mijn blog. Wouter, bedankt voor de aardige woorden en de goede timing! Een geweldige stimulans voor een beginnend blogger om te blijven posten.
Rest mij nog een paar bloggers te tikken. Komen ze: Joop, Lidia, Rob Coers, Rob en Daniëlle
Have fun exposing!
M.
(credits voor de 'tag jij bent 'm button' liggen bij Enthousiasmeren)
Wednesday, December 20, 2006
Digitale Evolutie
only information you don’t yet have
Adam Curry
Drie posts vallen mij deze week op door hun samenhang:
- Een cursist van mij blogt over de sociale kloof tussen digitalen en niet-digitalen (die vooral "de oudere" zou zijn).
- Edwin kwam vorige week met de leestip: "Jongeren en hun digitale wereld".
- Willem Karssenberg blogt over het rapport "de opkomende digitale cultuur" van Kennisnet.
De afgelopen jaren heeft de informatisering van de samenleving zich doorgezet. De
macht ligt in toenemende mate bij de persoon die toegang heeft tot de meeste informatie. Beter gesteld, bij de persoon die het best kan omgaan met de beschikbare informatie.
We kunnen veel leren van de digitale evolutie van "de jongere" onder ons. Het is zaak je daarbij niet te laten afschrikken door hun ICT-vaardigheden, maar vooral een voorbeeld te nemen aan de houding die "de jongere" aanneemt ten aanzien van nieuwe informatie. De houding van een "OEN": Open, Eerlijk en Nieuwsgierig. Dé houding om te kunnen leren.
Luister naar het kind (in uzelf) en u heeft de eerste stap op de digitale evolutieladder genomen. Simple as that (?)
M.
Bron van het plaatje.
Tuesday, December 19, 2006
Monday, December 18, 2006
De maatschappij dat ben jij!
"Wij denken niet zo in wij en zij als zij"
(Coachingskalender 2006)
Dit weekend las ik in het NRC de definitie van tolerantie van Kees Schuyt:
"Tolerantie is het opschorten van een negatieve reactie op een als negatief ervaren idee, persoon, opvatting, groep of organisatie, kortom op iets wat men afkeurt".
Hé, dat is pure Rationeel Emotieve Therapie (RET), dacht ik. En de link naar de trainingswereld was alweer gelegd.
In het kort komt RET er op neer dat het niet de Gebeurtenis zelf is die je verdrietig, boos, of gelukkig maakt (Gevoel), maar de manier waarop je tegen die gebeurtenis aankijkt (Gedachte). Dit verklaart ook waarom er zoveel verschillende reacties (Gedrag) kunnen zijn op één en dezelfde Gebeurtenis.
Als Bush in zijn War on Terrorism roept: "You are with us OR against us" dan is dat gedrag dat voort komt uit de vooronderstelling (Gedachte) dat anderen NIET anders mogen zijn. Het effect van dit gedrag is dat het tegenstellingen verscherpt. Het is zwart-wit. Wij-zij. The Good Guys en The Bad Guys.
Was de wereld maar zo simpel.
Wij-zij denken is totaal niet tolerant.
Als je tolerant bent, ben je bereid je vooronderstellingen nader onder de loep te nemen.
Als je tolerant bent, RET je jezelf. En niet alleen jezelf .... Tolerantie (we agree to disagree) is de specie die mensen, groepen en samenlevingen bij elkaar houdt.
M.
Friday, December 15, 2006
Communicatierepertoire
(hoe sta je t.o.v. een bepaald communicatiemiddel)
Het is dus niet zo dát je een bepaald communicatiemiddel zou moeten gebruiken maar dat je weet wanéér dat zin heeft.
Dave Pollard* zegt:
We tend to use the tools we're most familiar, comfortable, and in the habit of using, even when they're not optimal. It takes some practice to train ourselves to think "what's the best medium to use for this?" before we start to respond to a communication.
Hoe weet je nu welk communicatiemiddel je het beste in kunt zetten? Ik stel dat je dat alleen kunt beoordelen als je niet alleen kijkt in het voorbijgaan maar ook een keer geparticipeerd (je deel hebt genomen) hebt. Gewoon doen! Anders blijft het maar theorie.
Daarna kun je pas echt gaan kiezen: blijf ik participeren? verval ik terug tot lurken? word ik afvallige? of creator (je maakt je eigen blog, discussielijst of wiki)? of switch ik tussen de posities?
Je kunt je "communicatiepositie" het beste bepalen als je je informatiebehoefte duidelijk hebt. Als je participeert bij een discussielijst over "vliegen" en je wilde eigenlijk iets weten over "varen" dan is de kans dat je afvallig wordt heeeeeel groot ;-) En dat zegt dan niets over het communicatiemiddel an sich....
Bij een discussielijst, blog of wiki kun je heel goed switchen van positie. Lekker lurken en alleen als je een vraag hebt, er ééntje wilt beantwoorden of informatie toe te voegen hebt, stap je over naar de rol van participant. Chat vormt in dit rijtje de uitzondering.
Je doet mee of je doet niet mee.
Chatten is een synchroon communicatiemiddel. Zender en ontvanger zijn even zichtbaar. Je kunt niet lurken.
Lurken klinkt niet zo lekker, maar lurken is óók goed! Lurkers zijn het publiek; de consument.
Zo, en nu ga IK nog ff lurken voordat ik het weekend in stap!
M.
** Het groene schema hierboven heb ik gemaakt n.a.v. de discussie op Marketingsfacts
Thursday, December 14, 2006
Bloggen is een religie. Gelooft u al?
Neem nu de conferentie LeWeb3 - de derde Les Blogs conferentie - die gehouden werd op maandag 11 en dinsdag 12 december 2006. De organisatoren roepen de "conferencebloggers" op om aan hun posts de tag "LeWeb3" mee te geven. Dit maakt het voor de zoekers onder ons mogelijk een goed overzicht te krijgen van de blogactiviteiten. Volgens Technorati zijn er - "in the known universe" - al honderden posts aan gewijd. Zo'n 200 op de dagen van de conferentie zelf.
Saillant detail: volgens de NRC - die de conferentie verslaat in haar woensdageditie - zijn er geen uitnodigingen of mailingen verstuurd voor deze conferentie. Bloggers invite Bloggers invite Bloggers.
Organisator van LeWeb3 - Loïc le Meur - noemt bloggen "een religie".
En waarde lezer: Gelooft u al?
M.
Wednesday, December 13, 2006
In 2007 uw medewerkers opleiden?
Opdrachtgever: "Wij willen graag een training X"
Trainer: - gespecialiseerd in X - stelt de 'Wondervraag*': "Waaraan zou u na de training merken dat het wonder is geschied"?
Opdrachtgever: "Daar vraagt u me wat. U kunt zich daar zelf toch vast wel iets bij voorstellen? U bent tenslotte X-pert"
Trainen als doel op zich
Ontwikkelen werkt, stelt het ministerie van SZW. En daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens. Maar training wordt té vaak gezien als dé manier om gedrag bij mensen te veranderen. En dáár ben ik het niet mee eens.
Ik geef mijn trainingen steeds bij andere organisaties. Ik wip binnen, geef training, en ben weer weg. Ik krijg hierbij wel eens een gevoel te kort te schieten.
Ik denk dat iedereen wel eens een cursus heeft gevolgd (moeten volgen) die vervolgens niet beklijfde. Kwam dat dan omdat het een slechte cursus was? Dat zóu natuurlijk kunnen, maar ik waag het te betwijfelen. Waar het wél mis gaat, is dat een training vaak ingezet wordt als geïsoleerd deel. Maar hoe zit het vervolgen met de transfer naar de praktijk? Passen de dingen die cursisten leren wel binnen de organisatiecultuur van de organisatie waar de cursist werkt?
Volgens Jos Arets en Boudewijn Overduin is de reflex om bij knelpunten meteen aan training te denken meestal niet correct. Het is in een groot aantal gevallen beter om ook aan factoren in de omgeving te werken, betogen zij in hun boek "liever (g)een training". Van "Training" naar "Human Performance Improvement" (HPI).
Voor trainers is het zaak om bij de inventarisatie van de leerbehoefte goed na te gaan waar het probleem zit. Als je gevraagd wordt training X te geven, zoek dan uit of er wel iemand is die een probleem heeft met X. Als dat niet zo is, dan is er waarschijnlijk een onderliggende vraag. Herdefiniëer het probleem tot probleem Y. Zet je HPI-pet op.
Laat de training aan je voorbijgaan als:
- de opdrachtgever niet wil praten over een probleemherdefinitie
- je niet competent blijkt te zijn op probleem Y
- er geen probleem blijkt te bestaan
- ..... (vult gerust aan!)
M.
* De 'Wondervraag' is een term die gebruikt wordt in het boek van Karin de Galan.
** of met een andere leerbehoefte
Update van de Mensenrechten
Apart .... dat Pinochet overlijdt op de Internationale dag van de mensenrechten ....
Loesje heeft op de scheurkalendar van dinsdag 12 december een 'Update van de Mensenrechten' die me op zich wel aanspreekt:
HEEFT RECHT
OP EEN KROMME
REDENERING
Daar ben ik het helemaal mee eens.
Alleen niet het recht op de uitvoering daarvan ...
M.
Monday, December 11, 2006
Leren is Lol
Dit is een test met het integreren van een video in een post. Ga ik deze post straks nog even editen.
Willem Karssenberg neemt in zijn blog een filmpje op van de EduExchange.
Throw Away Your TV
"Are you tired, Mr. Adams, of the television that just happens at you? That you just sit in front of as a couched potatoe? That doesn't involve you? ...
Come on, interact with me!"
"Wait a minute. Who the hell are you?"
"My name is Tom ..... I am a software agent .... I have the honour to provide instant access to every piece of information stored digitally anywhere in the world. Any picture, any sound, any book, any statistic, any fact. Any connection between anything you care to think of. You have only to tell me and it will be my humble duty to find it for you and to present it to you for your interactive pleasure".
De woorden hierboven komen uit de film 'Hyperland'. In 1990 maakte Douglas Adams - bekend van zijn "Hitch Hiker's Guide to the Galaxy"- deze visionaire film waarin hij laat zien hoe multimediagebruik er volgens hem in de toekomst uit gaat zien*. Hij introduceert hier de volgende afkorting voor:
WYAFIWYG: What You Ask For Is What You Get.
De consument bepaalt dus wat hij te zien krijgt: Interactieve Multimedia.
Het is inmiddels 2006. Nederlanders ruilen een deel van hun "TV-tijd" in voor internettijd. Een deel van die tijd zal internettijd zijn om digitale TV-programma's te bekijken - maar dan op het tijdstip dat de kijker uitkomt: van lineair aanbod naar niet-lineair aanbod.
Ik vind het wel een uitkomst! Mijn zoon Pepijn werd door de berichtgeving op het Sinterklaasjournaal nogal ongerust of de goede man wel zou komen. Even naar de intocht van 2005 gesurft en ik had weer een goed slapend mannetje. Nou noem ik dit nog niet echt interactieve TV, maar dat schijnt er - 16 jaar na Adams' film - nu onherroepelijk aan te komen ...., te beginnen met interactieve commercials
De mediaconsumptie individualiseert. Ik vraag me wel eens af of dit invloed gaat hebben op ons "collectief geheugen". Hebben we straks nog wel iets om over te praten aan de koffietafel? (op één of andere manier zijn TV-programma's daar een gewild onderwerp). Of hebben we júist iets om over te praten: je MOET dit ervaren, dat proberen, dit zien ... En dat kán dan vervolgens ook.
Moohoooi!
M.
* Gelezen op http://throwawayyourtv.com/
Saturday, December 9, 2006
Werkelijk Waar?
"Kijk maar, er staat niet wat er staat".
Martinus Nijhoff
Ik ben een stuk wijzer geworden van de boekenbijlage van het NRC*. Ik heb twee syndromen leren kennen die voor mij - en voor jullie wellicht ook - totaal nieuw waren:
Het Syndroom van Clérambault (ook wel erotomanie). Het is een psychiatrische stoornis waarbij de patiënt zich inbeeldt dat een sociaal hoger geplaatste persoon verliefd is op hem of (vooral) haar.
Heb ik dus ook aan geleden als pubermeisje ;-) (John Travalta viel echt alleen op MIJ!)
Het syndroom van Bonnet. Ik citeer: "Aandoening waarbij geestelijk gezonde mensen die op latere leeftijd slechtziend worden, last krijgen van hallucinaties. Ze zien zaken die er in werkelijkheid niet zijn".
Als je slechtziende opa zegt dat hij een paard in de gang heeft zien staan, dan heeft hij die ook zien staan. Er zit dus helemaal geen steekje los aan die opa! De hersenen krijgen gewoon te weinig visuele prikkels binnen en beginnen zichzelf te voeren met verzonnen beelden.
De lijders aan deze twee syndromen zien iets wat er in werkelijkheid niet is.
Andersom komt ook voor: Je ziet informatie die er wél is, gewoon over het hoofd.
Lees de volgende zin maar eens:
Het vermag geen enkele twijfel, Zacharius is de
de man van mijn dromen.
Ziet u de fout? De hersenen blijken zo efficiënt te werken dat ze niet eens opmerken dat er twee keer 'de' achterelkaar in de zin staat.
En wat zag u in het plaatje hierboven? Twee mensen die naar een meer kijken of de baby? What's on a Man's Mind is ook zo'n bekend voorbeeld dat op trainingen uit den treure gebruikt wordt om te bewijzen dat er meer bestaat dan één werkelijkheid.
En ook ik wilde dat met deze post aantonen: Mensen die zeggen dat er maar één werkelijkheid bestaat verwijs ik naar het rijk der fabelen....
.... Of zou dat rijk echt bestaan? ;-)
M.
* Boekenbijlage NRC 8 december 2006. Gemma Blok bespreekt het boek "Ontregelde geesten" van Douwe Draaisma.
Bron van het plaatje: http://www.overtuigjezelf.com
Friday, December 8, 2006
Transparant Trainen
'I want to have a clear conscience'
'A clear conscience?'
'Yes'
'When did you acquire this taste for luxuries?'
(Uit: "Hoe vang ik een rat?" die het weer van "Yes, Minister" heeft)
Traint u transparant?
Transparant zijn. Dat is volgens mij een voorwaarde om effectief te kunnen trainen. WYSIWYG (what you see is what you get). Maar niet iedereen zal dat met me eens zijn: "Je moet toch een beetje kunnen bluffen".
Ik vind bluffen "highly overestimated". Je mag als trainer gerust toegeven dat je iets niet weet (maar het wel op zou kunnen zoeken. zo dom was je ook weer niet ;-)). Dat maakt je Meer Mens.
Begrijp me niet verkeerd.
Met transparant zijn bedoel ik niet dat je al je emoties meteen op tafel legt. Het gaat tenslotte niet om jou, maar om het leerproces van je cursist. Ik bedoel wél dat je kunt kiezen wat je met die emotie doet. Als een cursist je "aanvalt" en je voelt een onbedwingbare neiging om terug te slaan, dan is dat misschien wel transparant (in de zin van voorspelbaar) maar niet echt handig. Ik bedoel dat je altijd kunt kiezen wat je vervolgens doet met die emotie. Terug naar de inhoud! Want emoties ontnemen vaak het zicht op de kern van de zaak.
En daar komt de Roos van Leary handig van pas. "Gedrag lokt gedrag uit". Aanvallen lokt verdedigen uit en omgekeerd. Leiden lokt volgen uit en omgekeerd.
Voorbeeldje?
Cursist (Aanvallend): "Ik had verwacht dat je meer zou hebben gedaan. Jij bent toch de docent?"
Docent (Verdedigend): "Maar ik heb heel erg veel gedaan. Zag je dat dan niet?"
Cursist (Nog steeds aanvallend): "Nee"
Kan dat ook anders?
Cursist (Aanvallend): "Ik had verwacht dat je meer zou hebben gedaan. Jij bent toch de docent?"
Docent (Aanvallend): "Jij bent hier toch om te leren, dat kan ik niet voor je doen"
Cursist: houdt zijn mond, maar is erg pissed-off
Kan het nóg anders?
Cursist (Aanvallend): "Ik had verwacht dat je meer zou hebben gedaan. Jij bent toch de docent?"
Docent (Leidend): "Ik merk dat je meer houvast had gewenst. Hoe had dat er voor jou uit kunnen zien?"
Cursist (Volgend): "Nou, ik voelde me onzeker toen ik niet hoorde of ik het goed had gedaan"
Kies je gedrag, buig actie-reactie om in actie-actie, ga van 'tegen' naar 'samen', haal discussies uit de emotie naar de inhoud.
Richard Engelfriet schrijft: "De meest effectieve manier om een rat te bestrijden, is in ieder geval niet er zelf een te worden!" . En daar kan ik me helemaal in vinden. Doe mij dan maar een "clear conscience". Is wel zo transparant.
M.
Bron van het plaatje: http://www.yes-minister.com/images/oth_ypmstill3.jpg
Thursday, December 7, 2006
While I Was Sleeping
Ik kan mijn cursisten altijd flink imponeren door op de hoogte te zijn van de laatste internet zoeknieuwtjes. Maar ik vertel er - nadat ik de bewondering op me in heb laten werken ;-) - altijd gelijk achteraan dat ik het werk eigenlijk door anderen laat doen. Eén van diegenen is Edwin Mijnsbergen van de weblog 'Digitaal Inlichtingenwerk Zeeuwse Bibliotheek'..
Het recept is eenvoudig: Men neme een RSS-feed op zijn blog in een RSS-lezer (bijvoorbeeld Netvibes), lekker slapen en de volgende dag ....... weer geweldig leuke nieuwe informatie.
Weer een beetje meer van mijn voetstuk gevallen ;-)
M.
Je eigen tekst op het behang en T-shirt zetten? Dat doe je hier
Ik leer, ik leer, wat jij niet leert ....
Heeft u al wat geleerd vandaag?
Wie praat over de manier waarop mensen leren, komt onvermijdelijk bij David Kolb terecht. In trainingen waarin ik zelf kennis mocht maken met zijn leercyclus, hing er altijd een zweem van onaantastbaarheid overheen. En misschien moet je een model ook wel eerst doorgronden en aanvaarden voordat je er op een andere manier naar kunt kijken.
Toch heb ik nooit zoveel met 'Hokjes'. Vermeende eigenschappen kunnen een heel eigen leven gaan leiden. "Ik ben nu eenmaal ....."
Ik kan me dan ook goed vinden in Martin Buber's woorden:
"I do not accept any absolute formulas for living. No preconceived code can see ahead to everything that can happen in a man's life".
Dát er verschillenden leerstijlen zijn, is belangrijk om te weten. Dat kan ook zeker een eye-opener zijn. Maar je leerstijl is géén gegeven. Je leerstijl heeft een oorzaak. Manon Ruijters schrijft het mooi op in haar artikel "Ook van in het diepe springen kun je leren": Hoe een mens leert hangt niet alleen af van zijn persoonlijkheid maar ook van zijn 'leergeschiedenis'. Hoe werd er op school en thuis omgegaan met leren? Het mooie van dit gegeven is dat je leerstijl dus ook kan veranderen. Je kunt niet alleen leren te leren, maar ook leren anders te leren. Op dezelfde manier kan ik me voorstellen dat leerstijlen verschuiven met de generaties.
Als je je wat meer gaat verdiepen, is er naast lof óók kritiek op Kolb's leercyclus. Zo zou deze alleen gelden voor individueel leren, niet voor groepsleren.
Bij de introductie van Kolb's werk worden de volgende woorden van Confusius nog wel eens aangehaald:
"Tell me and I will forget. Show me and I may remember. Involve me and I will understand".
Ik kan me heel goed vinden in de woorden van deze Chinese wijsgeer. Toch zie ik het niet als een verpakte boodschap dat mensen op verschillende manieren leren. In trainingen (groepsleren) merk ik altijd dat een cursist het meeste leert als er contact is. Contact tussen de cursist en mijzelf, tussen cursisten onderling. Ik zie Confusius' woorden dan ook meer als dé voorwaarde om in een groep ook maar te kunnen beginnen met leren (onafhankelijk van je leerstijl): Het maken van contact. Het zoeken van verbinding. Want een cursist is geen vat dat gevuld moet worden, het is een communicerend vat.
"Communicerende vaten zijn vaten die onderling zo zijn verbonden dat vloeistoffen van het ene vat naar het andere vat kunnen stromen".
En dat stelt me wel gerust. Zolang ik op mijn intuïtie vertrouw en met elk individu in de groep contact kan leggen, komt het leren vanzelf. Dat dat leren dan optreedt doordat de leercyclus van Kolb wordt doorlopen, neem ik op de koop toe ;-)
M.
Bron van het plaatje: http://www.atriummc.nl/uploads/RTEmagicC_Leerst4.gif.gif
Tuesday, December 5, 2006
Sneeuwwitje
Als je elke dag je spiegel vraagt,
"Wie is het mooiste in het land"?
Vind je het gek dan dat die spiegel
Tureluurs is onderhand en zegt:
"Het is Sneeuwwitje, eerlijk waar"
Dan is dat gezeur tenminste klaar!
Sinterklaasavond nadert. Een mooie aanleiding om een gedicht dat ik eerder maakte hier te plaatsen.
Dit gedicht toont wat mij betreft de kracht van de "self-fulfilling prophecy". You get what you expect. Het gras bij de buren is altijd groener. Of toch niet?
In een latere post wil ik daar nader op in gaan. Eerst de gedichten voor vanavond afmaken!
M.
Monday, December 4, 2006
Plankenkoorts
Een blogje starten is best eng. De "Ja, maaren" vliegen door het hoofd. Heb ik wel wat te vertellen? Zullen er mensen zijn die het lezen? Wat als ik er nou geen tijd voor heb? Wat zullen de mensen díe het lezen ervan vinden?
Berthold Gunster zegt het heel mooi: "Ja-maar-mensen zijn voorbereid op tegenslag. Maar hoe bereiden ze zich voor op succes?"
Even zwart-wit: Ja-maar mensen zijn de beste stuurlui aan wal. Ze kijken naar het leven, maar nemen er niet aan deel. Zijn reactief in plaats van proactief. Nare dingen overkomen hen; ze hebben er zelf geen aandeel in. Achter een Ja-maar schuilt bijna altijd 'angst'. Angst om het niet goed te doen, buitengesloten te worden, te veranderen. En we weten nu eenmaal wel wat we hebben en niet wat we krijgen.
Laten we wel wezen: Het is óók zinnig om te "Ja-maaren". Journalisten, wetenschappers en advocaten verdienen er zelfs hun dagelijks brood mee. Zolang het je niet verlamt, is kritisch zijn gezond. Het gaat er volgens Gunster eigenlijk om een evenwicht te creeëren op de drie posities Ja-maar, Ja-en en Nee-want. (Er staat een leuke test in het boek waarmee je kunt testen waar JIJ je nog kunt ontwikkelen).
Het is goed je te realiseren dat je bij elke gebeurtenis kunt kiezen hoe je wilt reageren: Ja-maar, Ja-en of Nee-want.
Ik zie dat ook zo mooi als ik cursisten krijg die op cursus "gestuurd" zijn. Sommigen verzetten zich tegen deze werkelijkheid en kijken naar "hoe het had moeten zijn" * . Anderen accepteren de nieuwe werkelijkheid (Ja-en) en focussen op "wat is". Als je begint vanuit "hoe het had moeten zijn" is de kans groot dat je een "zie je wel" krijg. Als je focust op wat is "dan zul je wel zien".
Ik zal zien wat deze blog me oplevert. Feel the fear (plankenkoorts) and do it anyway ;-).
M
* Als iemand de ruwe diamant die achter de Ja-maar zit, weet op te poetsen dan kan het weer wel een Ja-en worden!
Friday, December 1, 2006
Weerstand is een ruwe diamant
Ik las het in het boekje 'Opvoeden zonder straffen en belonen'. Een kind dat NEE zegt, zegt altijd JA tegen iets anders. Even een voorbeeldje met het naar bed brengen van mijn vijfjarige zoon Pepijn.
Pepijn: "Nee, ik wil niet dat je nu naar beneden gaat" (Hij zegt in feite"Ja, ik wil dat je nog bij me blijft").
Ik: "Je vindt het fijn als ik nog even bij je blijf, he?".
Pepijn: "Jahaha!"
Ik: "Ik vind jou ook super lief, maar ik vind het ook belangrijk dat je nu gaat slapen. Ik kom straks nog even bij je kijken. Goed?"
Pepijn: "OK"
Het is de kunst op de JA in te gaan en de NEE te laten. Als je de NEE als uitgangspunt neemt, ontstaat strijd. Als je op de JA in gaat, maak je contact.
Voor volwassenen is het eigenlijk niet anders. In trainersland wordt een NEE vaak benoemd als 'weerstand'. Maar achter deze weerstand zitten gewone mensen, met gewone verlangens net als iedereen. Met een JA die erop wacht gehoord te worden.
Met "Nee, ik heb geen tijd voor deze cursus" lijk je als trainer misschien niet zoveel te kunnen, maar met "Ja, ik vind het spannend of het me wel gaat lukken binnen de gegeven tijd" des te meer!
Weerstand is een ruwe diamant. Even polijsten en de mens achter de weerstand wordt onherroeppelijk zichtbaar.
M.
