Monday, January 8, 2007

Zelfs `op cursus moeten´ is een keuze



"Je leven lang leren" is Belangrijk voor je zelfontplooiing en je maatschappelijke positie. Dat zouden we dus allemaal moeten doen. Toch komt het er niet zo maar van. Leren is weliswaar belangrijk, maar niet Urgent. Er zijn altijd urgentere zaken die voorbijkomen:

je zoon moet naar voetbal worden gebracht, die ene televisieserie moet gekeken worden, dat familiefeest moet voorbereid, de WC moet worden schoongemaakt, die vriend in nood moet worden geholpen, de administratie moet worden gedaan, dat E-mailtje moet nog even worden beantwoord, het werk móet af en - oh ja - die blogpost moet ook echt nog worden geschreven!

Bij het afhandelen van urgente zaken, komt vaak een stoot adrenaline vrij. Het levert instantresultaten, instantvoldoening, een gevoel van opwinding, energie en succes.

Helaas zijn we vaak niet zo goed in het onderscheiden van urgente zaken die belangrijk zijn en die niet zo belangrijk (of zelfs uitermate onbelangrijk) zijn. (Een manier om daar achter te komen is jezelf de vraag te stellen of de urgente activiteiten hebben bijgedragen aan belangrijke doelstellingen, zegt Stephen Covey in zijn boek `Prioriteiten´).

Volgens Covey raken we dusdanig uitgeput van het heen en weer rennen tussen kwadrant I (urgent en belangrijk) en III (urgent en niet-belangrijk) dat we naar kwadrant IV (niet-belangrijk en niet-urgent) vluchten om op adem te komen. "Aanvankelijk lijkt het daar aangenaam, maar we stuiten al gauw op de grote leegte", aldus de managementgoeroe.

Bijblijven, zelfstudie, werken aan je persoonlijke missie zijn zaken die weliswaar belangrijk zijn, maar niet zo urgent (Kwadrant II). Het kan nog wel een dagje wachten, en nog een dagje, en nog een dagje .... tot het moment dat je kennis echt verouderd is en je je werk niet meer goed kunt uitoefenen.

Dat bazen hun medewerkers zo graag op cursus sturen, is volgens mij te danken (wijten) aan het feit dat je "leren" daar weer urgent mee maakt. Je zult op die cursus moeten verschijnen, je moet je huiswerk afkrijgen. De deadlines brengen je weer in het kwadrant I: "Urgent en Belangrijk".

Zouden we meer tijd doorbrengen in kwadrant II (belangrijk, niet-urgent) dan wordt kwadrant I vanzelf kleiner. Als je niet uitstelt, hijgt die deadline vervolgens ook niet zo in je nek.

Om ons geweten gerust te stellen dat we belangrijke, niet-urgente zaken niet de prioriteit geven die ze verdienen, vertellen we onszelf - of anderen - een smoes. "Ik wilde wel, maar de brug stond open". (Doe de smoezentest en je weet hoe jouw smoesrepertoire eruit ziet).

Maar ...

... door een smoes te verzinnen leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf. Dat mag dan goed zijn voor je geweten, maar niet voor je vrijheid van handelen.

... door te zeggen dat je iets MOET, leg je je lot in andersmans handen. Zelfs MOETEN is vaak een keuze. (Het is trouwens een misverstand dat een keuze altijd leuk zou moeten zijn. Iemand kiest er bijvoorbeeld voor zijn zieke moeder te verplegen).

Het is goed je te realiseren welke zaken je tijd opslurpen, maar het zijn geen "dieven van je tijd": JIJ laat je tijd stelen.

Geleefd worden? Welnee!

Do it yóur - Frank Sinatra - way!

I´ve lived a life that´s full
I traveled each and ev´ry highway
And more, much more than this,
I did it my way

M.

Plaatje via

0 comments:

www.flickr.com