Babylonische spraakverwarring

Afgelopen zaterdag was het Nederlandse dialectendag. Een dag die er - volgens overlevering - nooit geweest zou zijn zonder Babel.

Het verhaal - dat diepe indruk op mij maakte als kind - vertelt hoe de mens een toren wilde bouwen tot in de hemel. God interpreteerde dit als hoogmoed, als gelijk willen zijn aan God. Om de mensen te straffen bedacht hij de Babylonische spraakverwarring. De mensheid viel uiteen in talen en dialecten. De toren is nooit meer afgebouwd, maar de vermeende resten zijn zelfs vanaf de maan te zien.

Is het nu erg dat we uiteen zijn gevallen in talen en dialecten? Wat mij betreft niet. Een taal of dialect geeft je identiteit. Je hoort ergens bij. Neem geheimschrift, SMS-taal, emoticons, meertaligheid, het praten van Drents met je Drentse familie of de accenten waarmee wereldbewoners allemaal op een andere manier Engels praten (beluister het in het Speech Accent Archive).

Verrijking door Verschillen. Of zoals Douwe Draaisma het zegt:

"Bij alle pogingen die we doen om een kosmopolitische instelling te bevorderen moeten we oppassen dat we niet ongemerkt de wereld laten verdwijnen waarin men kosmopoliet kan zijn".

Voor taalpuristen mag chattaal een gruwel zijn, maar als iedereen zich aan dezelfde regeltjes zou houden zouden er géén taalpuristen zijn. Weg identiteit!

quod erat demonstrandum

M.

P.S. Het Meertens Instituut herbergt diverse databanken die ons inzicht geven in het Nederlandse taal- en cultuur erfgoed. Opdat we later weten hoe Babylonisch de spraakverwarring in vroeger tijden was.