"Ik heb de verreschrijver uitgevonden!"
Het eurekamoment van Samuel Morse
Find more photos like this on Morse Code Ode Ning
It’s a place.
A sanctuary for those who’ve learned
to love the mysterious magic of
thoughts arriving in mile-long strings
on roads of ether or wire.
Even more, it’s peace,
A shield from the disordered sounds
of traffic, angry people
and industrial clutter clatter,
within its warm mantle
we find soothing respite.
And the patter of bright ideas it is,
the sharp focusing of others’ thoughts
from miles beyond our vision’s range,
and in a dream we sit so still,
it floats in our ears and stirs our minds
with concern, remembrance, speculation
and mirth.
And code is music,
from sounders and speakers it dances
in the shack to each sender’s inner clock,
and comes butter-smooth, deliciously swinging,
or choppy staccato from a “fist” praising definition,
or perfectly metered, flowing exquisitely
from the gentle hand of an artist.
A place,
and peace,
intelligence and
music.
Code is more than dots and dashes.
Het eurekamoment van Samuel Morse
Find more photos like this on Morse Code Ode Ning
Ik beloofde John Papenhuyzen een post over morse. Maar inmiddels heb ik zoveel materiaal dat het gewoon te veel is voor één blogpost! Daarom heb ik een begin gemaakt met het opzetten van een sociaal netwerk: Morse Code Ode Ning (de naam heb ik ontleend aan het gedicht "Morse Code Ode" van Troy Weidenheimer)
Ik vroeg John wat hij zou willen dat er met name over morse herinnerd wordt:
"Morse to us wireless operators was not just dots and dashes, it was an art, very much like someone's handwriting. You could always recognise the people you worked with regularly, even if they had been transferred to an other ship and were using a different call sign", aldus John die het call sign van de SAIDJA, PHHE (.--. .... .... .) nog steeds kan dromen.
Ik snap heel goed hoe morse de marconisten verbonden moet hebben. Je kent met elkaar een soort geheimtaal en anderen vertrouwen erop dat jij het juist (de)codeert. Over radical trust gesproken...
"Nowadays all shipboard communication goes via the satellite links and the wireless operator has disappeared from the ships. That, come to think of it, makes me a living dinosaur! My contemporaries are slowly disappearing and the use of morse is only kept up by a few, the youngers ones have no interest in it"
Misschien dat de techniek verdwijnt, maar het verhaal zeker niet. Verhalen(vertellers) verbinden de mens van generatie op generatie. Jeroen van Beijnen attendeerde me op dit toepasselijke citaat van Antoine de Saint Exupéry:
"Transport of the mails, transport of the human voice, transport of flickering pictures — in this century, as in others, our highest accomplishments still have the single aim of bringing men together"
En in dit geval was het morse dat mij, John, mijn vader en mijn lezers samenbracht.
Morse Code Ode
It’s more than dots and dashes,Ik vroeg John wat hij zou willen dat er met name over morse herinnerd wordt:
"Morse to us wireless operators was not just dots and dashes, it was an art, very much like someone's handwriting. You could always recognise the people you worked with regularly, even if they had been transferred to an other ship and were using a different call sign", aldus John die het call sign van de SAIDJA, PHHE (.--. .... .... .) nog steeds kan dromen.
Ik snap heel goed hoe morse de marconisten verbonden moet hebben. Je kent met elkaar een soort geheimtaal en anderen vertrouwen erop dat jij het juist (de)codeert. Over radical trust gesproken...
"Nowadays all shipboard communication goes via the satellite links and the wireless operator has disappeared from the ships. That, come to think of it, makes me a living dinosaur! My contemporaries are slowly disappearing and the use of morse is only kept up by a few, the youngers ones have no interest in it"
Misschien dat de techniek verdwijnt, maar het verhaal zeker niet. Verhalen(vertellers) verbinden de mens van generatie op generatie. Jeroen van Beijnen attendeerde me op dit toepasselijke citaat van Antoine de Saint Exupéry:
"Transport of the mails, transport of the human voice, transport of flickering pictures — in this century, as in others, our highest accomplishments still have the single aim of bringing men together"
En in dit geval was het morse dat mij, John, mijn vader en mijn lezers samenbracht.
Morse Code Ode
A poem by Troy Weidenheimer
It’s a place.
A sanctuary for those who’ve learned
to love the mysterious magic of
thoughts arriving in mile-long strings
on roads of ether or wire.
Even more, it’s peace,
A shield from the disordered sounds
of traffic, angry people
and industrial clutter clatter,
within its warm mantle
we find soothing respite.
And the patter of bright ideas it is,
the sharp focusing of others’ thoughts
from miles beyond our vision’s range,
and in a dream we sit so still,
it floats in our ears and stirs our minds
with concern, remembrance, speculation
and mirth.
And code is music,
from sounders and speakers it dances
in the shack to each sender’s inner clock,
and comes butter-smooth, deliciously swinging,
or choppy staccato from a “fist” praising definition,
or perfectly metered, flowing exquisitely
from the gentle hand of an artist.
A place,
and peace,
intelligence and
music.
Code is more than dots and dashes.
6 comments:
Over morse gesproken. Het volgende filmpje is ook wel interessant om eens te bekijken.
Want hoewel morse een meer dan 100 jaar oude techniek is, kan deze nog steeds effectiever zijn dan een moderne technologie als b.v. sms betrichten ;)
http://www.youtube.com/watch?v=mQaXjqfAgkQ
Precies! In geval van nood, als internet uitvalt is er altijd nog .. morse!
In feite is het te vergelijken met het ouderwetse handwerk van de drukker. Ook dat bestaat niet meeren ook drukken gaat over communicatie.
@ joop
Dat is zeker zo!
Maar MORSE of CW wordt nog volop gebruikt door de radioamateurs op de kortegolf-banden. Velen hebben daarvoor hun morse-examen af moeten leggen bij het tegenwoordige Agentschap Telecom. Zo maken zij met mede amateurs verbindingen over de gehele wereld. Enkele beroepstelegrafisten die werkten bij Radio Schevenigen (PCH) zijn ook zendamateur geworden en hebben jaarlijks een terugkerend evenement om terug te denken aan de oude manier van communicatie tussen wal en schip
http://www.youtube.com/watch?v=I6M9zb--9VU
@ jan
dank voor de aanvulling! mooi dat radioamateurs het nog levend houden inderdaad! ik had beter kunnen schrijven "Ode aan de Marconist"
Post a Comment