MARCOM top 100: Web Visibility Bubble?

De posts rondom de plek in de Marcom top 100 intrigeren me mateloos. Willem Karssenberg legt de vinger wat mij betreft op de zere plek(ken).

1. Zijn site (in dit geval door het gebruik van framesets) is slecht te 'zien' en wat niet te zien is, is onzichtbaar (even a la Johan Kruiff :-))
2. Er zijn niet zoveel edublogs, dus er zijn ook niet zoveel blogs die naar Willem linken. The rich get richer, the poor don't stand a change.

Ik maak even een uitstapje naar Nederland in de 16e eeuw. In die tijd waren tulpenbollen meer waard dan goud. Mensen verkochten al hun bezittingen om ze te kopen in de hoop rijk te worden. Uiteindelijk zakten de prijzen - onvermijdelijk - in.

In het boek Web Dragons noemen ze dit een bubble:

"Bubbles swell up with air under the pressure of a speculative market, and the ultimate burst is as sudden as it is inevitable"

Wat is de link naar de Marcom top 100?

In de middeleeuwen waren het tulpenbollen, in deze tijd zijn de valuta "ogen": aandacht , lezers, links naar je pagina, de hoogste plek in de zoekresultaten. Maar ...

"The risk of speculation lurks just beneath the surface. There is only a limited amount of attention in the world. If all website owners compete to push their pages higher in the search results, the process may become unstable. As page promotion becomes more popular the cost of visibility continues to increase, leading, perhaps, to a bubble of web visibility"

Door dit verhaal ben ik anders naar SEO gaan kijken dan daarvoor. Je bent enkel in de positie om je pagina te promoten omdát anderen dat NIET doen. Jouw positie kan enkel bestaan dankzij de ander en is dus relatief.

Wouter vraagt zich af wat biblioblogs op de Marcom top 100 te zoeken hebben. Ik zie weer een link naar het boek Web Dragons. Is hier sprake van informatie-inflatie?

"The more artificial the promotion, the higer the probability of a burst"

Mooi dat de discussie over de Marcom top 100 alvast losbarst! Dat kan haar kwaliteit alleen maar ten goede komen, lijkt me.

Intussen wil ik Willem laten weten dat hij voor mij Edublogger nummer 1 is! (en dan vergeet ik voor het gemak even mijn bezwaren bij dit soort uitspraken :-))

M.

Foto via

Zoekmachines: scheidsrechters van zichtbaarheid

"searchers of the web (which others call the universe) are generally blithely unaware not only of just how results are selected (we are all unaware of that!) but of the very fact that the issue might be controversial"

Ian H. Witten, Marco Gori, Teresa Numerico

"We want to make you uneasy about how everyone has come to rely on search engines so utterly and completely", schrijven de auteurs van het boek Web Dragons (gespot, gekocht, gelezen). En inderdaad, ik ben op een prettige manier wakker geschud uit mijn comfort zone. (en da's prima want "comfort is just boredom with good PR" :-))

Het boek is "gegeten", maar nog niet verteerd. In deze post probeer ik een begin te maken ..

Informatie is niet neutraal. En is dat ook nooit geweest. Archieven worden vaak gezien als de schatkamers van ons verleden. Maar de implicatie van het hébben van een archief is dat er ook dingen zijn die het NIET bevat. Er is een binnen en een buiten. "Archives do violence to the truth", schrijven de auteurs. Enkel en alleen omdat ze bestaan. De medaille heeft twee kanten.

Op het web wordt de toegang tot documenten mogelijk gemaakt via een tussenpersoon (de zoekmachine) die er zijn eigen waarheid (selectiemethoden) op na houdt. Het aantal links naar jouw pagina (een indicatie voor de autoriteit) bepaalt mede waar je pagina in de zoekresultaten verschijnt. Maar mensen kunnen alleen naar jouw pagina linken als ze je pagina vínden. En de meeste documenten worden gevonden met .. zoekmachines.

De zoekers onder ons klikken echter zelden verder dan - pak 'm beet - het 100e zoekresultaat. Dit maakt vele pagina's onzichtbaar. Ze zouden er net zo goed niet kunnen zijn. Hoewel het heel democratisch klínkt dat de pagina's met de hoogste autoriteit bovenaan in je resultatenlijst komen te staan, heeft dit proces een aantal unwanted side-effects:

• Veel pagina's worden nooit door de zoeker ontdekt, zelfs al behoren ze niet tot het deep web
  
• Ranking gaat over populariteit en niet persé over autoriteit
  
• The rich get richer, the poor do not stand a chance
• Gevolg: "A single point of view on the universe (which others call the web)"
  

De huidige zoekmachines zien het web als één geheel. Ze wegen verschillende gezichtspunten alsof het objectieve waarheden zouden zijn. Hoe zorgen we ervoor dat een zoekmachine niet degenereert tot een orakel dat steeds hetzelfde antwoord uitspuugt. Hoe bewaren we diversiteit?

De auteurs voorzien een shift (en dit is al gaande) van information retrieval naar het het erkennen van de sociale natuur van kennis. Het zoeken op het web wordt contextueel! (informatie = feiten in context) En personalisatie is nog maar het begin van het contextuele web. De evolutie van zoekmachines gaat verder. Ze zullen het belang in gaan zien van communities (een netwerk van mensen met een gedeelde interesse).

"The web is an assemblage of millions of interlinked communities. A community is more than a subset of the universe. It is a perspective on it".

Communities kennen hun eigen perspectief, selectie, ranking, waarheid. Door te zoeken bínnen die communities (door de auteurs gedoopt tot digital libraries vanwege de schatten die ze herbergen) wordt het mogelijk om - in return - aan die communities gepersonaliseerde diensten aan te bieden. Er zullen ranking technieken komen die het mogelijk maken je perspectief te kiezen.

Ook nu heeft de medaille twee kanten:

"Tradeoff between personalization (diversity, if you will) and privacy will be one of the most challenging questions to arise in years to come".

Tot nu toe was ik nog huiverig om me aan te melden voor Personalized Search. Maar nu zie ik dat ik mezelf (en andere onontdekte pagina's out there) te kort doe met slechts één perspectief op het universum (which others call the web).

Wie zegt dat het perspectief dat ik straks te zien krijg, beter is? Niemand. Of zoals de filosoof Immanuel Kant zegt:

"We don't know when we have arrived at the truth, because we do not know what the truth is"

Maar het lijkt me wel goed haar van zo veel mogelijk kanten te bestuderen. Voor nu betekent dat voor mij:

Google, Let's get personal!

M.

Foto via