Weer een boek uit dat me inspireerde tot het maken van een visuele boekrecensie. Dit keer het boek "The age of speed. Learning to thrive in a more-faster-now world" van Vince Poscente.
In een wereld waarin snel synoniem lijkt te zijn geworden met druk, werd het hoog tijd voor een tegengeluid.
De presentatie is ook beschikbaar op Slideshare.
Ik hoop dat het volgende boek dat ik lees me gaat inspireren tot een andere vorm van het maken van boekrecensies, want d'r gaat veel tijd inzitten en ik heb het kunstje inmiddels te pakken. Uitgeleerd, doel voor ogen, time to move on :-)
M.
10 comments:
Met mijn motto:
"the journey is the destination"
ben ik dus een luchtballon.
vind ik een beetje snelle conclusie voor een luchtballon :-) Als het niet uit maakt wat je doel is (en als dat dus ook de journey kan zijn) dan kun je nog steeds een space jet zijn :-)
Hij is prachtig Marien!
Jammer dat je nu al uitgeleerd bent :-)
Ik vind dit een heel mooi kunstje.
Edwin
@ ed
dank je!
:-)
wow, wat een mooie presentatie. Mooie beelden, helder verhaal! en wat een werk. En ik ben het met Edwin eens dat het jammer is als je dit kunstje niet meer gaat vertonen.
Erg mooi gedaan Marina! Het biedt mij wat aanknopingspunten om een lastige discussie aan te gaan: in hoeverre mag je van mensen verwachten dat ze goed geïnformeerd op hun werk verschijnen. En wat is goed geïnformeerd? Bijblijven in privétijd is een behoorlijk taboeonderwerp.
Bij de gepassioneerden is het geen enkel probleem in ieder geval..
@ liek
dank! misschien doe ik dan nog 's een kunstje op verzoek :-)
@ jan
Dat is een lastige inderdaad. Er moeten nog aardig wat knopjes om. Maar volgens mij niet enkel bij werknemers. Ook bij organisaties. Neem bijvoorbeeld de manier waarop wij tot op heden contracten maken (38 uur per week). Waarom zou je 50 uur per week werken als je er 38 betaald krijgt.
Ik denk dat we contracten zouden kunnen herzien. In bedrijven die werken zoals in mijn presentatie krijg je geen urencontract maar een doelcontract. Jij bepaalt vervolgens zelf hoe en wanneer je dat doel behaalt. (Met baliediensten is dat wat lastig natuurlijk, maar het gaat er maar om dat we proberen op een andere manier naar de bestaande praktijk kijken).
Daarnaast zou het idealiter zo moeten zijn dat wat je doet ook past bij je talenten en je passie. Dan verdwijnt die grens werk-privé vanzelf.
Ben benieuwd hoe je discussie verloopt!
Met je eerste opmerking zit je meteen diep in de problematiek. Ik zit hier nu ook te reageren over 'werk'. Is dat werk? Ik lees de krant altijd vanuit een specifieke invalshoek. Is dat werk? Ga zo maar door.
Over die doelcontracten ga ik eens diep nadenken. Ik houd je op de hoogte!
Prachtige presentatie! Ik werd hierover getipt door Jan.
Ben momenteel ook - in mijn hoofd - bezig met die werk vs privé-discussie en denk dat het er inderdaad om gaat dat je gepassioneerd bent: dan maakt het niet uit wanneer je het doet. Als je 'werk' herbenoemt als 'spel' wordt het opeens leuk en máák je tijd. Gelezen in Mindgym's "Tijd maken" en over geschreven op http://bibliotheek20.ning.com/profiles/blog/show?id=694094%3ABlogPost%3A28387
@ natalie
dank!
passie doet ertoe idd. Een andere manier om aan te kijken tegen het zelfde doet ook vaak wonderen. Verder is het vooral zo dat je zelf verantwoordelijk bent voor de keuzes die jij maakt in het besteden van je tijd. En dat laatste is niet altijd makkelijk, maar wel de moeite waard!
De problematiek (ook zoals jij die op de ning beschrijft) is herkenbaar sowieso!
Post a Comment