Na 23 dingen

"I'm very interested in the future
because I plan to spend the rest of my life there"

Robert Wood Johnson

Afgelopen woensdag was de officiele afsluiting van het 23dingen traject van de Overijsselse bibliotheken, waar ik samen met Rob Coers de coaches coachte. Op de foto zie je de spreekbeeldelijke finish.

Eenmaal aan de top gekomen:

1. Heb je ervaren dat meedoen het spannender maakt
   
2. Heb je een reeel beeld gekregen van je mogelijkheden
   
3. Weet je waar je kansen liggen

Om die kansen (de andere bergtoppen) te bereiken zul je - wederom - valkuilen en obstakels tegenkomen (de spreekwoordelijke dalen). Maar als je die in beeld brengt dan kun je daar in ieder geval op anticiperen en actie ondernemen om die obstakels te overwinnen.

Wat ik als mogelijke obstakels zie:

1. de organisatie zelf
   
   23 dingen is vooral ook een persoonlijke reis die na afloop organisatiebreed getrokken moet gaan worden. Werknemers hebben op hun 23 dingen reis geleerd zelf initiatieven te ontplooien. Ze zijn een beetje werknemer 2.0 geworden. Maar is het management ook klaar voor werknemer 2.0? Krijgen de talenten die in elk 23 dingen traject opstaan voldoende voeding om in hun organisatie verder te groeien. Of wordt het fris verworven enthousiasme van werknemer 2.0 ingedamd omdat hij ergens (maar niemand weet waar) goedkeuring moet vragen? Misschien vervalt werknemer 2.0 na zijn reis al bij voorbaat in een afwachtende 1.0 houding? "Er moet nu wel eerst beleid komen"?
   
   In mijn ogen stelt een manager 2.0 zijn medewerkers in staat te groeien en bloeien. Dáar wordt hij op afgerekend en niet (alleen) op de goede ideeen van hem of haarzelf. Een manager 2.0 is een manager zonder ego, schreef ik ook eerder bij Essen2punt0.
   
   
2. Onvoldoende zicht op (en enthousiasme over) het product "bibliotheek"
   
   Natuurlijk zijn de dingen er niet om de dingen op zich. Een ding kan helpen de inhoud - het talent van de bibliotheek - op een andere manier te verpakken, aan te bieden, te promoten, zichtbaar te maken. Dat betekent dat je allereerst moet weten wat je talent dan is, dat op waarde schatten én het ook nog eens wíllen delen.
   
   "We moeten onze kennis en kwaliteiten blijven ontwikkelen, we moeten zorgen voor een open, frisse en uitnodigende houding én we moeten enthousiast zijn over wat we te bieden hebben", zegt Kirsten Kladdert. En informatiegebruiker vult aan: "het is niet voldoende als je publiek klaar staat om mee te doen. Je moet daar zelf als bibliotheek de mogelijkheid voor geven en zorgen dat de bijdrage van je publiek optimaal tot z'n recht komt ..... Open tegenover onze klanten en enthousiast over wat we als bibliotheek te bieden hebben"
   
   
3. De "ja, maaren" van de werknemer zelf
   
   Als je je afvraagt "Wil de klant dit wel?" dan is dat een prima vraag. De constatering "Geen ding om het ding" ook. Zolang dit maar geen vragen en constateringen zijn die eigenlijk het zicht op je eigen "Ja, maar" ontnemen. Zo kwam van Grootbelang, met prachtige humor, tot de ontdekking dat hij vier jaar gestudeerd had voor iets dat de massa nu massaal zelf kan en mag doen: taggen. Dat valt nauwelijks met één of twee borrels te verwerken :-)
   
   Als je je eigen "Ja, maaren" een plek hebt gegeven, als je weet waar je nog op wacht, dan kun je pas echt gaan zien waar de kansen liggen.

Samenvattend:

Weet waar je kracht ligt als bibliotheek en blijf die ontwikkelen,
Weet waar de kracht ligt van de mensen in je organisatie (en van jezelf) en blijf die ontwikkelen,
Weet waar je kansen liggen als organisatie en grijp ze.

Appeltje, eitje, toch? :-)

Zonder gekheid, na 23 dingen begint een nieuwe reis. Op de bijbehorende ning krijgen de Overijsselse 23 dingers mogelijk alvast een zetje mee. Want “altijd als je denkt, dit is het einde, sta je op de grens, van wat begint” (Stef Bos).

En daar proost ik op!

Marina

Fotocredit: Olivieri