Zoals eerder aangekondigd hier de presentatie Delen 2.0 die Liesbeth en ik op de happening track van de OCN2008 mochten houden.
Het is een verhaal over de manier waarop wij informatie 2.0 - die WIJ maken en gebruiken - móeten delen volgens de wet. Niet om het heffende vingertje op te heffen maar om internetgebruikers een steuntje in de rug te geven om ook daadwerkelijk actie te ondernemen als hun rechten met voeten getreden worden. Naast een vogelvlucht langs onze rechten en plichten wilden wij met deze presentatie vooral de geest prikkelen. Wat voor rol spelen jij en ik eigenlijk in de vorm die het internet nu heeft en vooral ook: welke rol kúnnen we spelen?
Eerst even de wet:
Het materiaal dat je op internet neerzet, krijgt standaard auteursrecht/copyright. Daar hoef je niks voor te doen. Voor veel bezoekers van de happening track was het een eye-opener dat er zoiets bestaat als Creative Commons. Bij materiaal met een Creative Commons licentie wordt de intentie van de maker (en daarmee de maker) ineens zichtbaar. Want blijkbaar heeft de maker nagedacht over het leven van zijn materiaal nádat hij het op internet heeft gezet. Een makkelijke manier om fotomateriaal met een CC-licentie te zoeken is FlickrCC.
Als je meer wilt weten over je rechten en plichten, dan is het boekje van Arnoud een absolute aanrader. De drie boekjes die hij voor onze presentatie ter beschikking stelde zijn in goede handen terecht gekomen! Bedankt, Arnoud!
De huidige technische randvoorwaarden die gelden op het internet maken het ons niet altijd makkelijk ons aan de wet te houden. Op het moment dat je materiaal knipt en plakt bijvoorbeeld, verdwijnen de metadata. Dat is een technische kwestie die gevolgen heeft voor ons gedrag. Andersom: als we het technisch mogelijk zouden maken dat er ten allen tijde een maker aan een werk blijft kleven, dan vinden wij het waarschijnlijk ook makkelijker om rekening te houden met de rechthebbende. Die behoudt dan al knippend en plakkend zijn gezicht.
Beseffen we ons wel voldoende dat de technische randvoorwaarden onze bewegingsvrijheid bepalen? Is de "code" dan nu de wet op internet? (Code = Law)
We kúnnen met elkaar die randvoorwaarden veranderen. Hoe? Een paar voorbeelden:
- Door erom te vragen!
- Veel van onze data zweven op dit moment op de servers van derden. We kunnen zorgen voor data portabiliteit, waardoor we minder afhankelijk worden
- Door met elkaar te vechten tegen SPAM, Spyware, Badware. Dat wordt mogelijk als de technische tools die daarvoor beschikbaar zijn en komen, een soort gemeenschapsgevoel bij de gebruikers oproepen. Programma's die juist dít proberen zijn Herdict en Stopbadware (zijn dit tools die de twitterende bezoekers hadden willen zien?)
- Om onze privacy te waarborgen zouden wij met elkaar een Privacy Commons kunnen oprichten (idee: Jonathan Zittrain). Willen wij bijvoorbeeld wel dat ons foto- en videomateriaal in de toekomst met gezichtsherkenningssoftware wordt gescand? Zo niet: wat zou een tag "facialrecognition:nofollow" teweeg kunnen brengen?
En vinden wij het OK dat wij over 20 jaar nog achtervolgd kunnen worden voor uitlatingen die wij op dit moment in de tijd doen? Gaat het er niet meer om dát we controle hebben over wat er met onze uitlatingen gebeurt dan over onze uitlatingen zelf?
WIJ wonnen de prijs van persoon van het jaar 2006; in 2007 wonnen wij de Big Brother Award omdat WIJ de grootste bedreiging voor onze eigen privacy zouden zijn. En WIJ kúnnen in de nabije toekomst samen de prijs winnen voor de beste bewaker van een veiliger internet waar de normen en waarden gelden zoals wij die als gemeenschap graag zouden zien.
Enkel omdat het internet zo is als het nu is, hoeft het niet zo te blijven.Want het internet, dat zijn WIJ
Wat vind jij?
