Eén bron is geen bron?

Een docent Duits is teleurgesteld over Al@din.

Als antwoord op de vraag: "Wie was de eerste burger van de ddr die werd doodgeschoten?" komt Al@din met een profielwerkstuk als enige bron. De docent vindt dat niet kunnen en schrijft: "geen verwijzing naar Wikipedia (al kun je over de kwaliteit daarvan discussiëren), geen verwijzing naar chronik-der-mauer.de"

Is de teleurstelling terecht of niet, vraag ik mijn cursisten digitaal inlichtingenwerk. En zo ja, wat had er dan moeten gebeuren om dit te voorkomen?

"Bij Al@din moet je toch volgens het procotol minimaal twee bronnen geven?", luidt de mogelijke oplossing van het probleem. Maar had het dan geholpen als Al@din twee profielwerkstukken had doorgegeven, speel ik de advocaat van de duivel. Is het dan altijd nodig om twee bronnen te geven? Nee.

Een paar voorbeeldjes waar één bron volstaat:

• .. als de klant vraagt naar het aantal sterfgevallen in 2006 en je hebt daar een mooie tabel over gevonden bij een betrouwbare organisatie zoals het CBS
• als de klant de volledige tekst van de Kinderbijslagwet wil inzien (d'r is er echt maar één van)
• als de klant vraagt naar het boek "knielen op een bed violen" ..
  

Protocollen lijken soms de functie te hebben om mensen het "zelf denken" te ontnemen. Maar protocollen horen de mens te dienen en als dat niet (meer) zo is, dan passen we het protocol aan (of we schaffen het zelfs af!). Don't think for me, I can think for myself.

(Ondertiteling: Instemmend geknik van de cursisten)

Dus nee, met het protocol alleen zijn we er nog niet. Er is iets anders aan de hand. En dat zit hem juist in het zelf - en kritisch - blijven nadenken.

Wat mij opvalt in de reactie van de docent, is het feit dat een profielwerkstuk van mindere kwaliteit wordt geacht dan een artikel in Wikipedia. Terwijl de student (delen van) zijn profielwerkstuk gewoon op Wikipedia had kunnen zetten. Een profielwerkstuk - met goede bronvermeldingen - is dus niet persé minder en óók niet meer waard dan een gelijksoortig artikel op Wikipedia (ligt aan het aantal edits).

En in die bronvermeldingen zit volgens mij de clou.

Als je je antwoord altijd zo dicht mogelijk bij de bron(vermelding) zoekt, dan loop je de minste kans op een misser. Als je dit besef bij kunt brengen aan studenten én docenten dan is er een wereld aan kwaliteitsantwoorden te winnen.

Wil ik afsluiten met een stelling afkomstig van één van de cursisten:

"Docenten mogen niet zeuren over leerlingen die hun bronnen scouten via Google (of Al@din?) als ze aan hun kant verzuimen om informatievaardigheden (o.a. het bevorderen van kritisch nadenken) in het curriculum te verweven".

Wat vind jij?

M.

Cartoon via