Waar blijft de tijd

"Time seems to be the reference to which all actions are judged.
A world in which time is absolute is a world of consolation.
For while the movements of people are unpredictable,
the movement of time is predictable"

Alan Lightman, Einstein's Dreams



samengesteld uit deze foto's van lrargerich + moyo taxiguerilla

Mijn visuele kant experimenteert bij tijd, wijle en inspiratie verder op verbeeldingskr8

Bedankt voor de leerprocessen die ik samen met jullie heb mogen doormaken!

Marina

Doven zetten zichzelf in de wereld met muziekvisualisaties

Sean Forbes visualiseert muziek voor doven en slechthorenden. Met het Deaf Performing Artist Network wil hij doven een stem geven in de muziekindustrie. Sean- zelf doof vanaf zijn tweede levensjaar - laat zien dat je muziek niet hoeft te horen om het te kunnen voelen. . .

"A deaf person can do anything a hearing person can, except hear", kun je lezen in bovenstaande muziekvisualisatie "Waiting on the world to change". Sterker nog, denk ik: Veel mensen met een "gebrek" hebben de behoefte om aan de wereld en zichzelf te bewijzen dat ze er ook toe doen mét gebrek. Prachtig hoe je je "gebrek" - anders bekeken - ineens als kracht de wereld in kunt zetten. Kijk maar eens naar de beelden van het gevisualiseerde "Beautiful" van Christina Aguilera hieronder ...

Zet de muziek eens uit. Can you feel it?

"There's a crack in everything, that's how the light gets in"

Leonard Cohen

Marina

Via Presentation Zen
citaat via Steve

Klantbeoordelingen bij bol.com zijn gebakken lucht

Sint zit eraan te denken Wii Music aan mijn kinderen te geven en nieuwsgierig als ik ben, nam ik even een kijkje op bol.com om te zien wat dat Sint gaat kosten en zo. Tot mijn grote verbazing zag ik in de klantbeoordelingen allerhande recensies van mensen die aangeven dat ze dénken dat het een leuk spel zal zijn als ze het zouden spelen.

Uh....

Dénken dat het een leuk spel zal zijn? Is dat een klantrecensie? Ik heb daar toch een ander beeld bij. Vol verwachting klopt het hart van de klanten. Dat snap ik wel in deze tijd van het jaar. Maar dat is toch heel iets anders dan een klantrecensie.

Voor het reduceren van keuzestress varen kopers graag op het oordeel van anderen. Dom dus als een bedrijf deze kans aan zich voorbij zou laten gaan, want klantbeoordelingen hebben een positief effect op de verkoop. Niet gek dus dat bol.com je voor het maken van een klantrecensie een kans op 100 Euro belooft.

Maar wie neemt hier nu wie in het ootje?

Bol.com verleidt de klant recensies te schrijven die niet in het belang zijn voor de klanten die ze schrijven .... Beetje dom van de klant zelf ook inderdaad.

Bol.com houdt de klant een wortel voor. Maar wij weten in deze tijd van het jaar wel wat we daarmee moeten doen. Gewoon laten liggen voor het paard van Sinterklaas.

Marina

Geen kaarslicht zonder kaarsvet

Mijn macrolens is mijn maatje; mijn remedie tegen navelstaren (hoe paradoxaal dat ook moge klinken :-)). Als ik door haar ogen kijk, ziet alles er namelijk anders uit.



Waar mijn eigen ogen er heel veel zin in hadden om de vlam te portretteren, zag ik door de macrolens ineens het kaarsvet als een donkere spelonk met prachtige druipers.



Met mijn macrolens in mijn hand krijg ik altijd het onverwachte.

Beats XTC to mé :-)



Marina

Perspectieven op de waarheid

Dit weekend kreeg ik onaangekondigd bezoek van Jehovah getuigen.

De man en (vermoedelijk) zijn dochter vroegen of ik benieuwd was naar de waarheid. Of eigenlijk naar het krantje dat het antwoord op deze vraag beloofde. Ik antwoordde ontkennend en zei: "Ik vind het veel te riskant om me aan één waarheid te verbinden omdat die waarheid dan kan gaan dienen als rechtvaardiging voor gedrag dat niet te rechtvaardigen valt".

"Gelooft u in God"?, probeerde de man. "Geloven is voor mij zeker weten dat je twijfelt", zei ik. Dat toverde zowaar een glimlach op zijn gezicht. Het eerste teken van echt contact? "In de bijbel staat het anders. Geloven is een verzékerde verwachting", zei hij verzekerd. "Dat klinkt prachtig. Ik begrijp ook heel goed dat mensen verlangen naar zekerheden. Toch leef ik liever met mijn onzekerheden", lachte ik.

Na het gesprek met de waarheidsbrengers voelde ik me opgeladen omdat ik mijn deur niet dichtgegooid heb voor hun waarheid en tegelijkertijd de mijne heb kunnen overbrengen - al was het maar voor één deur lang.

Marina

Cartoon van xkcd

Zoek de verborgen boodschappen

Van de week zat een vriendin bij mij op de bank. Haar dochter zag een grijze haar bij haar moeder. "Mammie, zal ik die eruit trekken"?, vroeg ze. "Ja, doe maar", zei mijn vriendin. Waarna ik me oprecht afvroeg wat voor (vaak niet eens zo heel erg) verborgen boodschappen we allemaal uitzenden naar ons nageslacht. Want waarom zouden we grijze haren eigenlijk uit ons hoofd moeten trekken?

Mijn zoon Pepijn rijdt paard. Dit weekend vroeg hij voor het eerst aan mij waarom hij eigenlijk het enige jongetje is dat daar paard rijdt. Ik heb hem proberen uit te leggen dat zijn vraag volgens mij het antwoord is. Dat het antwoord iets te maken heeft met schapen en een dam en hoe dan ook in het geheel niet met paarden. Met erbij horen, met gedrag vertonen dat zóu moeten passen bij je geslacht volgens ... tja, volgens wie eigenlijk?

Mijn andere zoon - Pim - voetbalt. Niet elke ouder neemt het de tegenpartij en/of zijn kind in dank af als hun kroost verliest. Wat huist daar voor verborgen boodschap in? "Hebben we misschien plannen met onze kinderen die belangrijker zijn dan onze kinderen zelf?", las ik laatst in de Tao Te King voor ouders.

Hoe leer je je kind zijn of haar hart te volgen, zijn autonomie te behouden en niet vertst(r)ikt te raken in de verwachtingen van de maatschappij? En in die van jezelf als ouder? Dat vind ik een prachtige vraag die ik graag samen met hen blijf stellen en waarop zij hun eigen antwoorden zullen vinden.

"Verwacht niet dan hun bereidheid te luisteren
even groot is als jouw verlangen te praten
Veel belangrijker zijn de waarheden
die je hen in stilte aanreikt"
(de Tao Te King voor ouders)

Marina

Foto van peregrine blue

Alice in Organisatieland: de visuele versie

View SlideShare presentation or Upload your own.

Als ik een boek echt prachtig vind dan krijg ik soms de onbedwingbare neiging er een visuele variant van te maken. Mijn opgebouwde imago als visueel verhalenverteller leidde ertoe dat Nils Roemen en Johan Boudewijns mij vroegen er ééntje te maken van "Alice in Organisatieland". Mijn allereerste "in opdracht" was een feit.

Terwijl ik het boek aan het visualiseren was, vroeg ik me af of ik nu van mijn passie mijn werk aan het maken was. En of dat wel zou kunnen zonder mijn ziel te verkopen. Door mezelf deze vragen te stellen, werd het me duidelijk dat een visuele boekrecensie voor mij een middel is om doelen te bereiken (zoals de hamer voor de timmerman) en geen doel op zich. Boeken visualiseren is geen passie, ik communicéér er mijn passie mee. Ik ben zo enthousiast over de boodschap van een boek, dat ik die boodschap met zoveel mogelijk mensen wil delen in een vorm die me geschikt lijkt. Ik geniet er enorm van als het me lukt om informatie van één vorm/wereld te vertalen naar een andere vorm/wereld. Of dat nou als visueel recensent, journalist, trainer of mens is. Verbinding rocks!

Een visuele vertelling is voor mij eigenlijk een stukje “kunst”. En daar moet ik er ook weer niet teveel van willen maken anders gaat het ten koste van de kwaliteit. Daarnaast moet ik een boek echt leuk vinden wil ik er überhaupt ééntje kúnnen maken. Niet echt een heel sterk business model.

Betekent dit dat ik stop met visuele boekrecensies? Nee, zeker niet. Er zullen prachtige boekexemplaren blijven waarmee ik niet anders kan dan ze onder ogen te komen. Ook een boekrecensie in opdracht behoort tot de mogelijkheden, als de auteur zeker weet dat ie een mooi boek heeft geschreven :-)

De auteur van Alice - Johan Boudewijns - is blij met mijn zienswijze op zijn boek! En dat vind ik een prachtig compliment. Johan en Nils willen de presentatie op 13 november op hun ongeschreven regels congres als achtergrond laten draaien. Ik mag van de heren als dank gratis op dit congres verpozen. En dat vind ik een leuk gebaar, te meer omdat ik het onderwerp "ongeschreven regels" zo ontzettend boeiend vind. Sterker nog; als ik dat niet had gevonden was er nu geen visuele vertelling geweest.

Met het maken van deze visuele boekrecensie ben ik ook mijn eigen essentie onder ogen gekomen. Ik hoop dat jullie net zo van Alice zullen genieten als ik heb gedaan.

Johan, Nils - en Alice - bedankt!

Marina

Delen 2.0: de presentatie

View SlideShare presentation or Upload your own.

Zoals eerder aangekondigd hier de presentatie Delen 2.0 die Liesbeth en ik op de happening track van de OCN2008 mochten houden.

Het is een verhaal over de manier waarop wij informatie 2.0 - die WIJ maken en gebruiken - móeten delen volgens de wet. Niet om het heffende vingertje op te heffen maar om internetgebruikers een steuntje in de rug te geven om ook daadwerkelijk actie te ondernemen als hun rechten met voeten getreden worden. Naast een vogelvlucht langs onze rechten en plichten wilden wij met deze presentatie vooral de geest prikkelen. Wat voor rol spelen jij en ik eigenlijk in de vorm die het internet nu heeft en vooral ook: welke rol kúnnen we spelen?

Eerst even de wet:

Het materiaal dat je op internet neerzet, krijgt standaard auteursrecht/copyright. Daar hoef je niks voor te doen. Voor veel bezoekers van de happening track was het een eye-opener dat er zoiets bestaat als Creative Commons. Bij materiaal met een Creative Commons licentie wordt de intentie van de maker (en daarmee de maker) ineens zichtbaar. Want blijkbaar heeft de maker nagedacht over het leven van zijn materiaal nádat hij het op internet heeft gezet. Een makkelijke manier om fotomateriaal met een CC-licentie te zoeken is FlickrCC.

Als je meer wilt weten over je rechten en plichten, dan is het boekje van Arnoud een absolute aanrader. De drie boekjes die hij voor onze presentatie ter beschikking stelde zijn in goede handen terecht gekomen! Bedankt, Arnoud!

De huidige technische randvoorwaarden die gelden op het internet maken het ons niet altijd makkelijk ons aan de wet te houden. Op het moment dat je materiaal knipt en plakt bijvoorbeeld, verdwijnen de metadata. Dat is een technische kwestie die gevolgen heeft voor ons gedrag. Andersom: als we het technisch mogelijk zouden maken dat er ten allen tijde een maker aan een werk blijft kleven, dan vinden wij het waarschijnlijk ook makkelijker om rekening te houden met de rechthebbende. Die behoudt dan al knippend en plakkend zijn gezicht.

Beseffen we ons wel voldoende dat de technische randvoorwaarden onze bewegingsvrijheid bepalen? Is de "code" dan nu de wet op internet? (Code = Law)

We kúnnen met elkaar die randvoorwaarden veranderen. Hoe? Een paar voorbeelden:

• Door erom te vragen!
  


• Veel van onze data zweven op dit moment op de servers van derden. We kunnen zorgen voor data portabiliteit, waardoor we minder afhankelijk worden
  


• Door met elkaar te vechten tegen SPAM, Spyware, Badware. Dat wordt mogelijk als de technische tools die daarvoor beschikbaar zijn en komen, een soort gemeenschapsgevoel bij de gebruikers oproepen. Programma's die juist dít proberen zijn Herdict en Stopbadware (zijn dit tools die de twitterende bezoekers hadden willen zien?)
  


• Om onze privacy te waarborgen zouden wij met elkaar een Privacy Commons kunnen oprichten (idee: Jonathan Zittrain). Willen wij bijvoorbeeld wel dat ons foto- en videomateriaal in de toekomst met gezichtsherkenningssoftware wordt gescand? Zo niet: wat zou een tag "facialrecognition:nofollow" teweeg kunnen brengen?
  En vinden wij het OK dat wij over 20 jaar nog achtervolgd kunnen worden voor uitlatingen die wij op dit moment in de tijd doen? Gaat het er niet meer om dát we controle hebben over wat er met onze uitlatingen gebeurt dan over onze uitlatingen zelf?
  

WIJ wonnen de prijs van persoon van het jaar 2006; in 2007 wonnen wij de Big Brother Award omdat WIJ de grootste bedreiging voor onze eigen privacy zouden zijn. En WIJ kúnnen in de nabije toekomst samen de prijs winnen voor de beste bewaker van een veiliger internet waar de normen en waarden gelden zoals wij die als gemeenschap graag zouden zien.

Enkel omdat het internet zo is als het nu is, hoeft het niet zo te blijven.

Want het internet, dat zijn WIJ

Wat vind jij?

Marina

Failure Essentials

"An experimentalist spirit is best maintained when failures can be contained as learning experiences rather than catastrophes"

Jonathan Zittrain

Marina

Foto van Rick

Presentatie "delen 2.0": Stel hier alvast je vragen!

Web 2.0 is prachtig maar het delen van informatie heeft ook gevolgen die we misschien niet altijd overzien. Mag je zomaar alles zeggen wat je te binnen schiet? Mogen anderen jouw materiaal gebruiken? En als je zelf informatie van internet plukt, hoe zorg je er dan voor dat je recht doet aan de maker van het werk? Eerlijk zullen we alles delen, maar ik een beetje meer dan jij?

Op de Online Conferentie (dinsdag 7 oktober, 11:45) geven Liesbeth Mantel en Marina Noordegraaf een presentatie met de titel "Delen 2.0" waarin je een indruk krijgt van de do's and dont's op het gebied van cyberspeech en het citeren en gebruiken van andermans werk. Ze leunen hierbij op de expertkennis van ICT-jurist Arnoud Engelfriet die zijn boek "De wet op internet" aan hen ter beschikking stelde. Tijdens de presentatie stellen we vragen aan het publiek waarmee je een exemplaar van zijn boek kunt winnen.

Twijfel jij er wel eens aan of de wegen die je op internet bewandelt wel legaal zijn?

Om zo goed mogelijk aan te sluiten op de vragen die er leven in de internetgemeenschap, kun je - als je dat wilt - hier (of bij Arnoud of Liesbeth) alvast je prangende vragen over "je recht op internet" achterlaten. We pikken er dan voor de presentatie een aantal uit.

De presentatie Delen 2.0 is trouwens slechts één van de onderdelen van een heuse bibliotheek2.0happening

CU (op de) Online (Conferentie)!!

Marina

(De prachtige illustratie is van Art Makes Me Smile)

De essentie van de blogger

Wouter vraagt wat hij over mijn blog - en nog 89 andere biblioblogs - kan vertellen tijdens de OCN. Ik leg meteen de link naar de prachtige post die Sanne vorige week schreef. Die post ging over de betekenis van labels die we onszelf geven en van anderen krijgen.

Om te beginnen: Ik voel me zeer vereerd met een plek in de lijst der biblioblogs. Temeer daar dit blog - qua onderwerpen - veel breder ligt dan bibliotheken alleen. Het mooie is: dat maakt veel mensen in de bibliotheekgemeenschap helemaal niet uit! Ik krijg zelfs meer reacties op mijn visuele vertellingen dan op posts over bibliotheken. De bibliotheekgemeenschap heeft mij en mijn blog volop omarmd en - om in de woorden van Loesje te spreken - "buiten de boot is het heerlijk zwemmen" :-)

Ik concludeer dat het label biblioblogger niet zozeer betekent dat ik geregeld óver de bibliotheek zou moeten bloggen, maar dát ik - door te bloggen - íets voor de (bibliotheek)mens kan betekenen. En de betekenis die mensen voor elkaar hebben blijft niet beperkt tot labels. Die is grensoverschreidend.

In die grensoverschreidingen zit in mijn ogen de potentiële kracht van elke online community. Denk buiten de grenzen van het gebouw waar je werkt, denk buiten traditionele machtsverhoudingen, denk buiten functieprofielen, bekijk het hele plaatje in plaats van je eigen eiland, profiteer van elkaars kennis en kunde, denk buiten je boekje, denk buiten (biblio)blogs ... Innovaties zijn tenslotte vaak nieuwe combinaties van bestaande delen.

Bij mensen die over de grenzen van hun vak/label heen bloggen, twitteren, netwerken, kijken, kan het zomaar zo zijn dat de "blogger" op een gegeven moment samenvalt met de mens. Als je dan kijkt, dan kun je getuige zijn van het zien van iemands essentie. En iets dat mooier en waardevoller is dan dat kan ik me gewoonweg niet voorstellen.

Marina


Foto gemaakt bij het Kon Tiki museum in Noorwegen