Nee, ik wil op Googele

De startpagina van het account van mijn zoon Pim (7) staat op www.spelletjes.nl. Maar vandaag wil hij wat anders: "Ik wil op Googele want ik wil een bootspelletje spelen". "Prima, ga je gang", zeg ik terwijl ik me terugspoed naar de overborrelende pasta.

Even later zie ik hem toch weer op www.spelletjes.nl. Hij is druk doende met een bootrace. Ik vraag hem hoe hij bij dit spelletje gekomen is: "Gewoon", antwoordt hij "ik heb in Googele 'boot spelletje' ingetoetst en toen vond ik deze".

Ik stond even perplex.

Hij heeft bínnen een site gezocht, dacht ik. Gelijk heeft hij, dacht ik ook nog.

Dat klikken en klikken tot je éindelijk een spelletje hebt dat je bevalt. Dan beter even met Google dat spelletje gevonden. Heb ik hem gelijk maar het commando site: uitgelegd. Fijn alle bootspelletjes van spelletjes.nl op een rij...

Nu de euforie van "kijk mijn zoon eens" een beetje is weggezakt, denk ik dat hij het waarschijnlijk niet zo belangrijk vindt of de bootspelletjes op spelletjes.nl staan. Als het maar léuke bootspelletjes zijn ...

En - wederom - heeft hij gelijk.

"We shouldn't teach the kids Google hacks", stelt Jakob Nielsen in zijn column Life-Long Computer Skills. Het komt allemaal aan op "Strategies for how to formulate good queries".

Laat mijn - informatievaardige - zoon dat nou al kunnen! Dáár heeft hij zijn moeder niet voor nodig..

M.

Omgaan met lastig gedrag

Bestaat er een recept om "lastig cursistengedrag" te voorkomen?

In mijn post "Het zwarte schaap met vijf poten" beargumenteer ik dat je een zwart schaap (metafoor voor de cursist die het meeste afwijkt) NIET mag uitstoten.

Gerard Bierens schrijft in de comments: "wat nou als dat zwarte schaap voortdurend je aandacht opeist zodanig dat de rest van de groep daar echt last van heeft?".

Mijn mening: Ook dan niet.

Ik ben ervan overtuigd dat lastige mensen niet bestaan. Het is niet de mens die lastig is, IK of JIJ vindt het gedrag dat dit mens vertoont lastig. (En dat hele volkstammen dit ook vinden, maakt niet uit voor het punt dat ik wil maken).

Laten we de cursist even symboliseren als vlieg. Het gedrag van de trainer is dan de stroop. Volgens mij helpt het dan niet om naar de vlieg te meppen; je zult de stroop weg moeten halen! (Je zult je gedrag dus aan moeten passen). Als het je al lukt één vlieg dood te meppen, dan komen er geheid meer aan!


Als een cursist de hele tijd door je heen praat heeft hij waarschijnlijk iets te vertellen.

• Het kan zijn dat de materie hem uitermate boeit (en dat hij of zij niet door heeft dat hij teveel aandacht opeist)
  
• Het kan ook gaan om een verborgen vorm van kritiek op je programma. Dan is het zaak om die kritiek te achterhalen. Want "Als jij niet in staat bent om goede, gefundeerde kritiek te parereren, is er misschien ook iets mis met je boodschap", schrijven Lianne Kaufman en Janneke Ploegmakers in "Het geheim van de trainer".

Een zwart schaap uitstoten is het uiterste "redmiddel" dat je alleen dan inzet als andere - zachtere - interventies geen effect hebben gehad. Er zijn nog genoeg mogelijkheden om de zaak naar je hand te zetten.

Hier komen een aantal interventies van zacht naar hard*:

• Observeren en zichtbaar maken
• "Het valt me op dat dit onderwerp erg bij jou leeft" (kijk naar de waarde achter de weerstand)
  
• Kanaliseren
• "Ik wil mijn verhaal graag even afmaken. Daarna krijgt iedereen de kans om te reageren. OK?"
• Afleiden
• "X (het zwarte schaap) vindt dit. Ik zou graag willen weten hoe Y erover denkt". (verbreek hierbij het oogcontact met X en kijk naar Y)
  
• Feedback geven (consequentie van gedrag aangeven)
• "Als je door me heen praat, raak ik afgeleid en kan ik mijn verhaal niet meer vertellen. Straks krijg je de gelegenheid om te reageren. OK?"
• Apart nemen
• In de pauze leg je 1:1 uit waarom het gedrag jou (en de anderen) stoort
  
• Overtuigen
• "Jij komt hier om te leren. Dat kan niet als je de hele tijd door me heen praat".
  
• Afdwingen
• "Als je door mij heen blijft praten, moet ik je verzoeken te vertrekken"

Heb je niet een eenvoudiger recept om om te gaan met al die typen "lastige mensen"?, hoor ik u verzuchten. Jazeker. Komtie:

"Lastige mensen" houden jou een spiegel voor. Je hoeft er vervolgens alleen nog maar in te durven kijken ....

M.

* Geïnspireerd door de "interventieladder" in het boek "Het geheim van de trainer".
** Plaatje via en via

The end of internet?

"De verwachting is dat 2007 het jaar kan worden dat internet tegen zijn grenzen aanloopt", lees ik in Computeridee.
Wegens het groeiende aantal gebruikers, is het internet toe aan een grondige renovatie.

OK, ik zal mijn steentje bijdragen en trek me bij deze terug.

Nou ja, voor een weekje dan. Ff afkicken van het bloggen. Zou dat lukken????? Krijg nu al ontwenningsverschijnselen ...



Fijne carnaval!

M.

Via

Het slimste jongetje van de klas

"Jij hebt alles mee", aldus Karel's liefhebbende ouders. Toch voelt dat voor hemzelf niet zo. Op school wordt hij vaak getracteerd op scheve ogen omdat leren hem zo gemakkelijk af lijkt te gaan. Het onbedoelde effect is dat hij veel energie kwijt is aan "image maintenance". Hij móet wel aan dat slimme imago blijven voldoen. De "praise junkie" is geboren.

Dit is niet zo maar een verhaal. In New York Magazine valt te lezen hoe het onderzoeksteam van Carol Dweck concludeert dat kinderen (studenten, cursisten) die té veel geprezen worden om hun slimheid hun gevoel voor controle kwijt raken en daardoor risico-mijdend gedrag gaan vertonen. Dat zie ik ook wel eens gebeuren in mijn trainingen. Als een cursist krijgt te horen "voor jou is dat makkelijk" zie je hem of haar letterlijk zinken op zijn stoel. Terwijl je misschien zou denken dat je van het label "slim" zelfverzekerd zou moeten worden, lijkt het tegenovergestelde te gebeuren.

Waarom eigenlijk?

Als je de nadruk legt op de inspanning die een kind heeft geleverd, dan is er een controleerbare factor in het spel. "Als ik meer mijn best doe, gaat het beter". Maar als je de nadruk legt op het IQ is die controle weg. En dat laat geen recept over om om te gaan met "falen". Met risicomijdend gedrag tot gevolg.

Dit betekent niet dat je iemand niet mag prijzen. Prijzen is OK, maar niet prijzen om het prijzen. Want anders wordt die ene keer dat je het wel meent, ook niet serieus genomen.

De regels voor een goed compliment:

- Het moet oprecht zijn (gebaseerd zijn op iets wat je echt vindt)
- Het moet specifiek zijn

"Ik vind het mooi om te zien hoe je bleef proberen het probleem te begrijpen. Daardoor is het je gelukt" blijkt een stuk specifieker én vruchtbaarder dan "Jij bent slim".

M.

Via

Moodle gebruikers: verenigt U!

Moodle is een open source elektronische leeromgeving (ELO) (die zichzelf een open source Course Management System noemt). Op 15 maart a.s. richt Stoas een Moodle gebruikersvereniging op.

De vereniging "heeft als doel de Moodle-community bijeen te brengen en gezamenlijk initiatieven te ontplooien".

Goed initiatief, lijkt me!

M.

Plaatje via

50 ways to find a .... RSS-subscriber

"Geloof je in liefde op het eerste gezicht? ... of zal ik nog een keer langslopen"
Coachingskalender 2007 Valentijnsdag

Een post schrijven is leuk, dat ie ook gelezen wordt nóg leuker. Liefde op het eerste gezicht, dat zou past écht mooi zijn! Dat de lezer jóuw blog meteen al de moeite waard vindt om een commitment te maken met een RSS-feed of E-mailabo. Dat hij of zij het vervolgens na de wittebroodsweken voor gezien houdt, is natuurlijk zijn of haar goed recht.

Maar hoe zorg je er nou voor dat je zieltjes wint? Problogger schudt zo 11 manieren uit zijn mouw.

Tip 5 - geef je lezer de kans zich ook via E-mail in te schrijven - heb ik alvast opgevolgd. Ik heb nu een FeedBlitz-widget op mijn weblog gezet (en RSSFwd eraf gehaald omdat er soms wel twee dagen vertraging zat tussen het moment van posten en het moment dat ik die per E-mail ontving).

Met tip 9 heb ik niet zoveel. Geef nieuwe RSS-abonnees een cadeautje. Beloon ze bijvoorbeeld met een gratis E-book .... Zo desperate ben ik ook weer niet.

Tip 10 luidt: promoot je blog op "key entry points". Welke posts worden vaak gelezen? Zorg er dan voor dat de welkomstmat daar klaar ligt.

Uit mijn Clicky statistieken blijkt dat ik veel bezoek te danken heb aan mensen die via Google zoeken op "Heleen Mees". In de post "Benepen, bangelijke internetters" bekritiseer ik een column van haar hand. Ook veel traffic op de post "Mag het licht uit?" Je kunt je blog op die plekken promoten, maar ik leer er iets anders van:

Verweef je posts - indien mogelijk - met de maatschappelijke ontwikkelingen van het moment!

Tips zijn leuk, maar er moet ook nog tijd overblijven om te schrijven natuurlijk. Probloggers Tip 1 voor beginnende bloggers bevalt me dan ook uitstekend: Heb geduld!
"Unless you’re a genius, extremely lucky or have an amazing new idea, it takes time to build a readership"

Verder verschilt de psychologie van het vinden van RSS-lezers niet zo heel veel van "50 ways to find a lover": decide what you like to do and figure where to find lots of people who like to do the same thing.

Dat er ook "50 ways to leave your lover" zijn, daar wil ik nu even niet aan denken. OK?



M.

Via LibraryStuff

Fair Trade Foto's

Deze prachtige foto is eenmalig rechtenvrij ter beschikking gesteld om World Portraits te promoten. Het ANP maakt portretten van bewoners uit niet-westerse landen en elke keer dat zo'n foto verkocht wordt, krijgt de geportretteerde 20% van het geld. Hiermee wil het ANP de Max Havelaar van de fotografie worden.

Aan prinses Maxima de eer om de fotocollectie officiëel te openen. Dat gebeurt op 5 maart in het Museon, alwaar ook de fototentoonstelling 'een wereld in portretten' te zien zal zijn.

Er zitten op dit moment 65 wereldportretten in de ANP Beeldbank. Even ter vergelijking: Flickr kent ook een prachtige categorie World Portraits en daar zitten 759 prachtige foto's in (zoals die van deze Indiase vrouw) geschoten door 52 leden.



Zal fair trade fotografie een succes worden?

Dat zal mede af gaan hangen van kwantiteit en kwaliteit van de foto's, de omschrijving van de foto's en de ontsluiting. Het beroep op je compassie voor de niet-westerse medemens kan vervolgens het verschil gaan maken.

Slimme jongens, die ANP-ers.

M.

Zet je uitvaart op de kaart

In de categorie After Life ...

Uitvaart.nl zet het multimediale hiernamaals op de rit. Ze gebruikt nu ook een Google Maps Mashup om de bij haar aangesloten begrafenisondernemers en crematoria op de kaart te zetten. Let vooral op de volgende zin:

"In enkele gevallen kan het voorkomen dat de plek op de kaart zoals bepaald door Google niet 100% overeenkomt, bij voorbeeld in het geval van een crematorium met een lange oprijlaan".

En wat denk je van dit initiatief: Ontwerp je eigen doodkist in Second Life. Als je wint, dan wordt jouw ontwerp ook echt gemaakt. Saillant detail: de gebruikte materialen zullen biologisch afbreekbaar zijn.

Tja, ik weet niet. Ik vind real life als zinspirerend genoeg om me ook nog via second life druk te gaan maken over after life.

Ik stel de taboedoorbrekende initiatieven - zoals het in aanbouw zijnde uitvaartmuseum - op zich wel op prijs. Maar bij dit eerbetoon wil ik het dan voorlopig ook even laten.

M.

Plaatje via

Een goed begin van de dag

Aan het ontbijt

Mijn zoon Pepijn (5) doet het licht uit. Ik doe het weer aan want ik vind het prettig om te zien wat ik op mijn boterham smeer. Pepijn doet het weer uit, ik doe het weer aan en zo nog even door. Dan vraag ik of we er een afspraakje over kunnen maken. Zegt Pepijn:

"Nee, dat kan niet, want ik heb een afspraak met de aarde".

Vijf minuten het licht uit, heeft een díepe indruk achtergelaten ...

M.

Plaatje via

Stroomlijnen van RSS-feeds

Ik zie de laatste tijd steeds vaker posts waarin bloggers manieren zoeken om hun RSS-stroom in te dammen. Zo wilde Marco Derksen zijn feeds terugbrengen van een respectabele 2500 naar 500. En Wilfred Rubens spreekt de wens uit dat de volgende generatie RSS-lezers beter tegemoet komt aan persoonlijke informatiebehoeftes.

Personalisatie - een web 2.0 toverwoord - kan een manier zijn om het kaf van het koren te scheiden. Gebruik je bijvoorbeeld Attensa dan worden de feeds waaraan je - historisch gezien - het meeste aandacht besteedt als eerste getoond. Blijft de rest waarschijnlijk vanzelf ongelezen ...

Nog een wens van bloggers: Same Story Consolidation (SSC). Er wordt bijvoorbeeld in 50 van je feeds geblogd over hetzelfde onderwerp. Een SSC eroverheen en je hoeft het item maar één keer te lezen. Marc Slijper blogt over oplossing Feedeye: in één oogopslag een overzicht van de RSS-buzz-of-the-moment.

Wow!ter deed me enige tijd geleden al een aantal suggesties aan de hand om de RSS-stroom in te perken. FeedRinse - een soort spamfilter voor RSS-feeds - sprak me erg aan. Maar ik lijd eigenlijk aan zo'n brede interesse dat ik 'm d'r niet op durf te zetten!

Daarnaast denk ik dat de groten zoals Google Reader, Netvibes en Bloglines wel zullen volgen met het aanbieden van dit soort mogelijkheden. Rustig wachten op wat de toekomst brengt is soms ook niet verkeerd.

In de tussentijd lees ik toch liever minder blogs helemaal, dan meer blogs gedeeltelijk.

En als dat geen personalisatie is, weet ik het ook niet meer ;-)

M.

Cartoon via

MeerZoekMachine Zuula

Voor rechttoe-rechtaan searches gebruik ik de laatste tijd steeds vaker Zuula. Tara Calishain bracht me op het idee.

Zuula is geen metazoekmachine, maar een "meerzoekmachine". Je typt je trefwoorden in en klikt op tabbladen om te kijken wat de - mooie selectie - afzonderlijke zoekmachines te bieden hebben. Als Google-adept kan ik eerst kijken wat Google biedt en dan nog even snel zien wat de anderen in hun top 10 hebben staan.
Tenminste, als je zoekstrategie niet te ingewikkeld is. De geavanceerde zoekmogelijkheden die je kunt gebruiken zijn - zoals te verwachten - beperkt. Een zoektocht als "toen onze mop * was" intitle:kinderliedjes (maar wie wil daar nou op zoeken ;-)) lukt wel met Google en Yahoo maar MSN en Exalead geven er de brui aan. Net als in het echt.

Ik vind Zuula vooral fijn om afbeeldingen te zoeken (plaatjes van Google, Yahoo, MSN, Ask en Flickr in tabbladen naast elkaar). Edwin geeft vandaag op zijn weblog prijs hoe híj aan de mooie afbeeldingen komt die zíjn weblog opsieren. Voeg daar nog de Zuula-way aan toe en het vínden van leuke plaatjes kan in ieder geval geen excuus meer zijn om je posts onopgesierd te laten.

Een kind kan de was doen!


It's a wonderful, wonderful world.

M.

Let it snow

Het KNMI heeft een weeralarm sneeuw afgekondigd. Zitten er nog maar twee dingen op (naast het harde werken natuurlijk):

1. Binnen blijven en lekker ouderwets sneeuwvlokken knippen. Om papier te sparen, kun je digitaal proefknippen op Make-a-flake.
2. Naar buiten gaan! Sneeuwpoppen bouwen, sleeën en elkaar lekker ouderwets inzepen!
   

Have fun either way!

En - fingers crossed - een goede thuisreis gewenst ..

M.

Cartoon van Calvin and Hobbes

Kies een getal tussen 1 en 20

Als mensen een getal moeten kiezen tussen de 1 en 20 blijken ze relatief vaak 17 te kiezen. Het staatje hierboven is afkomstig van een experiment op Scienceblogs.

Het is vooral de discussie die volgt, die het interessant maakt. Want in hoeverre is de steekproef representatief. Speelt voorkennis een rol?

Zo las ik enige tijd geleden in Psychologie Magazine over een experiment bij een bushalte. Een blanke blijkt - onbewust - meer afstand te houden tot iemand met een zwarte huidskleur dan tot een andere blanke. Maar op het moment dat je de resultaten van het experiment wereldkundig maakt, verandert "de werkelijkheid". Ik weet nu waar ik op moet letten als ik bij de bushalte sta, tenslotte ;-)

Zo is het ook met cijfers. Op Scienceblogs melden zich mensen die zeggen dat ze juist - expres - het minst voor de hand liggende cijfer hebben gekozen (dat zou 1 of 20 zijn). Wat mij betreft bewijst dat des te meer, dat mensen dús een voorkeur hebben voor 17. (Beetje snelle redenering, maar dit is de uitkomst van de - onbewuste - processen die zich in mijn brein hebben afgespeeld).

Voor de liefhebber: Op Archimedes' Laboratory veel meer weetjes over cijfers. (En niet verdwalen in de optische illusies!)

M.

LSD als trainerscompetentie

De trainerstest - die hoort bij het boek "Het geheim van de trainer" - is nou niet écht een goede graadmeter om te bepalen of het "trainen in je bloed zit". Als je niet zo hoog scoort dan raden ze namelijk aan een training bij KSG Berenschot te volgen.

Dúúh!

Maar één vraag spreekt me wel aan:

Een collega komt naar je toe met een verdrietige blik na het voeren van het functioneringsgesprek met de leidinggevende. Het is duidelijk dat je collega ontzettend baalt en van slag is. Wat doe je?

1. Je geeft haar advies over hoe ze de argumentatie van de leidinggevende had kunnen opvangen of ombuigen en geeft advies over hoe ze het best zo een lastig gesprek kan voeren om er alsnog het beste er uit te halen.
2. Je vertelt haar dat ze niet de enige is. Het is nu eenmaal een slap jaar geweest. Zo heeft iedereen een stevig gesprek gehad. Je zegt dat ze het zich niet te persoonlijk moet aantrekken.
3. Je laat haar zoveel mogelijk haar verhaal doen en vraagt door om waarom het zo een vervelend gesprek was. Je toont begrip voor haar emoties.
4. Ook jouw gesprek was niet lekker verlopen. Je vertelt haar over hoe je jouw gesprek een plaats heb gegeven. Je weet zeker dat ook haar dat kan helpen om de draad weer goed op te pakken.

Ik weet niet wat jouw antwoord is, maar ik kom 3. in de dagelijkse praktijk nauwelijks tegen. Het blijkt maar al te lastig gewoon je verhaal te doen zonder op allerlei - goedbedoelde - adviezen getracteerd te worden. Maar daarmee geef je - onbewust - het signaal af dat jij er niet op vertrouwt dat hij of zij het probleem zélf kan oplossen.

LSD (Luisteren, Samenvatten, Doorvragen) is dan veel zinvoller.

De parallel naar het trainersvak? Als het trainen in je bloed zit, dan ben je diendend aan het leerproces van je cursist. Met LSD (nót the drug) maak je de potentie van je cursist vrij!

M.

Plaatje via

Why Wii Works

Dat de Wii een doorslaand succes is, is neurologisch te verklaren. De wii maakt ons emotioneel betrokken bij het spel: "Our emotions begin in the body. Unlike other game consoles, which leave us stranded on the couch, the Wii actually makes us move. The game has managed to excite our flesh, and that means our emotions aren't far behind".

Je hóeft - getuige het filmpje hieronder - niet altijd te bewegen bij Wii, maar zeg eerlijk: erg emotioneel betrokken ziet de speler er vervolgens ook niet uit!



M.